പൂരക്കളി

പ്രാചീനമായ ആരാധനോത്സവമാണ്‌ പൂരവേല. കേരളോല്പത്തി പോലുള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഇതിനെപ്പരാമശിക്കുന്നുണ്ട്. അയ്യപ്പൻകാവ്, ഭദ്രകാളിക്കോട്ടം, ഗണപതിക്കാവ്, ഇങ്ങനെ ഓരോ സ്ഥാനങ്ങളിൽ ഊട്ടും പാട്ടും ആറാട്ട്, കളിയാട്ടം, പൂരവേല, താലപ്പൊലി എന്നിങ്ങനെ ഓരോരോ വേലകൾ കഴിക്കുവാൻ കല്പിതമായാണ്‌ അതിലെ വിവരണം. ഉത്തരകേരളത്തിൽ പൂരക്കളി ഈ പൂരവേലയുടെ അനുഷ്ഠാനകലാനിർവഹണമായിത്തീർന്നു.

ചന്ദ്രഗിരിപ്പുഴ മുതൽ വളപട്ടണം പുഴ വരെയാണ്‌ പൂരക്കളി നടപ്പുള്ള സ്ഥലമായി പരിഗണിച്ചു വരുന്നത് എങ്കിലും പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ പൂരക്കളി കോരപ്പുഴ വരെ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ന് വളപട്ടണം പുഴക്ക്‌ തെക്ക്‌ പൂരക്കളി പൂർണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. ചന്ദ്രഗിരി പുഴയ്ക്ക് വടക്കും ചില ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ മേടമാസത്തിൽ പുരോത്സവം നടത്തുന്നുണ്ട്. ഈ പ്രദേശങ്ങളിൽ തന്നെ ശൈലീ വ്യതിയാനം ഉണ്ട്. സാമുദായിക ഭേദവും പ്രാദേശികഭേദവും പൂരക്കളിക്ക് വന്ന് ചേർന്നിട്ടുണ്ട്. മേല്പ്പറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിൽ എല്ലായിടങ്ങലിലും കാണുന്നത് തീയസമുദായക്കാരുടെ പൂരക്കളിയാണ്‌. മറ്റു സമുദായക്കാരുടെ കളിക്ക് വ്യാപ്തി അത്രത്തോളം ഇല്ല. ഇതിൽ തന്നെ മൂന്ന് മേഖലകളായി തിരിക്കാവുന്ന തരത്തിൽ പ്രാദേശിക ഭേദം വന്ന് ചേർന്നിട്ടുണ്ട്.

തിയ്യരുടെ കഴകങ്ങൾ: രാമവില്യം, കുറുവന്തട്ട, തുരുത്തി, പാലക്കുന്ന്, എന്നീ നാലു കഴകങ്ങൾ തീയരുടെതായ പ്രധാന ആരാധനാകേന്ദ്രങ്ങളാണ്. ഇവയുടെ കീഴിൽ നിരവധി കാവുകളും മുണ്ട്യകളും സ്ഥാനങ്ങളുമുണ്ട്. ഈ കഴകങ്ങളിൽ മാത്രമൊതുങ്ങാതെ അതിൻറെ പരിധിക്കു വെളിയിലുള്ള കാവുകളിലും സ്ഥാനങ്ങളിലും പൂരക്കളി പതിവുണ്ട്. അണ്ടോൾ കുന്നുമ്മൽ പുതിയസ്ഥാനം ശ്രീ ചെറളത്ത് ഭഗവതി ക്ഷേത്രം, പുലിയന്നൂർ ശ്രീ പൊയ്യക്കാൽ ഭഗവതി ക്ഷേത്രം, കയ്യൂർ മുണ്ട്യ ശ്രീ വിഷ്ണുമൂർത്തി ക്ഷേത്രം, മയീച്ച ശ്രീ വയൽക്കര ഭഗവതി ക്ഷേത്രം, തലയന്നേരി ശ്രീ പൂമാല ഭഗവതി ക്ഷേത്രം, വെള്ളൂർ കൊടക്കത്ത് കൊട്ടണച്ചേരി ക്ഷേത്രം, കരക്കക്കാവ് ഭഗവതി ക്ഷേത്രം, നീലേശ്വരം പുളിയക്കാട്ട് പുതിയ സ്ഥാനം, കരിവെള്ളൂർവാണിയില്ലം ശ്രീസോമേശ്വരി ക്ഷേത്രം, കാഞ്ഞങ്ങാട് നിലാങ്കരശ്രീ കുതിരക്കാളിഭഗവതി ക്ഷേത്രം, കുഞ്ഞിമംഗലം അണീക്കരശ്രീ പൂമാല ഭഗവതി ക്ഷേത്രം തുടങ്ങി വടക്കെ മലബാറിലെ ഒട്ടേറെ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പൂരക്കളി മറുത്തുകളി നടത്താറുണ്ട്. ആയന്മാരുടെ കാവുകൾ: മണിയാണി മാരിൽ ഒരു വിഭാഗമായ കോലാന്മാരുടെ (ആയൻ) മുഖ്യമായ നാലു കഴകങ്ങളാണ് കണ്ണോത്ത് കഴകം, കാപ്പട്ട് കഴകം, കല്യോട്ട് കഴകം, മുളവന്നൂർ കഴകം. ആയന്മാരുടെ ആദികഴകങ്ങളാണ് കേണമംഗലം എന്നും ചിലർ വാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ കഴകങ്ങളിലെല്ലാം പൂരക്കളിയുണ്ട്. ഓടങ്കര, മാടങ്കര, കമ്മാണർ, കരിന്തളം, പൂങ്കാവ്, എടക്കാവ്, എന്നീ ആറു കളരികളിലും പൂരക്കളി നടക്കുന്നുണ്ട്.

മായന്മാരുടെ കാവുകൾ: എരുളാന്മാർ അഥവാ മായന്മാർക്ക് പതിനൊന്ന് പ്രധാന കഴകങ്ങളുണ്ട്. കൊറ്റിക്കണ്ണങ്ങാട്, കാലുകഴുകിക്കയറിയ കണ്ണങ്ങാട്(കണ്ടങ്കാളി), കൊക്കാനിശ്ശേരി കണ്ണങ്ങാട്, എടാട്ട് കണ്ണങ്കാട്,രാമന്തളി കണ്ണങ്ങാട്, കുറ്റൂർ കണ്ണങ്ങാട്, കിഴക്കെ ആലക്കാട് കണ്ണങ്ങാട്, വെള്ളൊറ കണ്ണങ്ങാട്, കാങ്കോൽ കണ്ണങ്കാട്, പെരിങ്ങോത്ത് കണ്ണങ്ങാട്, ആലപ്പടമ്പ് കണ്ണങ്ങാട് എന്നിവയാണവ. ഈ കാവുകൾക്ക് പുറമേ കൊടക്കാട്,കാങ്കോൽ പണയക്കാട്, പൂവത്തുകീഴിൽ, ആലന്തട്ട എന്നീ മുക്കാൽവട്ടങ്ങളും കൊറ്റ്യന്വീട്, വലിയവീട് എന്നീ രണ്ടു കന്നിരാശി സ്ഥാനങ്ങളുമുണ്ട്. ഇവിടെയെല്ലാം പൂരക്കളി നടത്തപ്പെടുന്നു.

വാണിയ സമുദായക്കാരുടെ മുച്ചിലോട്ട് കാവുകളിൽ പൂരോത്സവം പതിവുണ്ടെങ്കിലും അവർ പൂരക്കളിയിൽ ഏർപ്പെടാറില്ല. എന്നാൽ പൂരക്കാലത്ത് മൂന്ന് ദിവസം മുച്ചിലോട്ട്കാവിൽ മണിയാണിമാരെക്കൊണ്ട് പൂരക്കളി നടത്തിക്കാറുണ്ട്.

കമ്മാളരിൽ കൊല്ലൻ, മൂശാരി, തട്ടാൻ എന്നിവർ പൂരക്കളി നടത്തിവരുന്നു. മൂശാരിമാരുടെ സ്ഥാനം കഞ്ഞിമംഗലം വടക്കൻ കൊവ്വൂരും തട്ടാന്മാരുടെ സ്ഥാനം നീലേശ്വരത്തുള്ള വടയന്തൂർ കഴകവും, കൊല്ലന്മാരുടേത്പടോളി അറ(പയ്യന്നൂർ)യുമാണ്‌. മൂശാരി, കൊല്ലൻ എന്നിവർക്ക് വള്ളാളംകരയിലും കളിയുണ്ട്.

മുകയരുടെ പ്രമുഖ ആരാധനാകേന്ദ്രമായ കോയോങ്കരക്കാവിൽ അവർ പൂരക്കളി നടത്തിവരാറുണ്ട്. പയ്യക്കൽ ഭഗവതിയാണ്‌ ആ സ്ഥാനത്തെ മുഖ്യദേവത. ചാലിയ സമുദായക്കാരും പൂരക്കളിയും പൂരോത്സവവും പൂരപ്പാട്ടും നടത്തിവരുന്നുണ്ട്. അവരുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ പയ്യന്നൂരും നീലേശ്വരത്തിലും ആണ്‌. കൂടാതെ തിരുവർകാട്ടുകാവിലും അവർ പൂരക്കളി കളിച്ചുവരുന്നു

മൂവാരി സമുദായക്കാർ പങ്ങണത്തറയിൽ പൂരക്കളി നടത്തിവരുന്നു. ചെറുകുന്നിനു സമീപമുള്ള ആയിരംതെങ്ങിലും അവർക്ക് സ്ഥാനമുണ്ട്.മരത്തക്കാട് ശ്രീ ഐവര് പരദേവതാ കാവിലും തീയ്യരുടെ പൂരക്കളി ഉണ്ട്.

പൂരക്കളി നിയന്ത്രിക്കുന്നത് പണിക്കരാണ്. കാവുകളിലേയോ കഴകങ്ങളിലേയോ ഭാരവാഹികളും സ്താനികളും പൂരക്കളിയാശാനെ (പണിക്കരെ) കളിക്ക് ക്ഷണിച്ചേല്പിക്കുന്നതോടെ ചടങ്ങുകൾ ആരംഭിക്കുന്നു. സാധാരണയായി ഓരോ കാവിലും ഓരോ പണിക്കരെ നിശ്ചയിച്ച് ആചാരപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടാകും. പണിക്കർ പൂരിക്കളിയിൽ വളരെ വിദഗ്ദ്ധനും മുഴുവൻ പാട്ടുകളും‍ അറിയുന്നയാളുമായിരിക്കും. പണിക്കരുടെ ഭവനത്തിൽ വച്ചാണ്‌ ഈ ചടങ്ങ്. ഇതിനെ വീട്ടിയം കൊടുക്കൽ എന്നാണ്‌ പറയുക. പണിക്കരുടെ വീട്ടിൽ വച്ച് ദീപത്തിനു മുന്നിലിരുന്ന് പണീക്കർക്ക് പ്രസാദവും വീട്ടിയപ്പണവും (വെള്ളി നാണയം) നൽകി പൂരക്ക്ക്കളി നടത്തിത്തരണേ എന്ന് മൊഴി പറഞ്ഞ് ഏല്പിക്കുകയാണ്‌ ചടങ്ങ്.

പണിക്കരെ കഴകത്തിലേക്കോ കാവിലേക്കോ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരുന്നതാണ്‌ അടുത്ത ചടങ്ങ്. നല്ല മുഹൂർത്തവും നാളും നോക്കിയാണ്‌ ഇത് ചെയ്യുന്നത്. പണീക്കരുടെ വരവോടെ കാവിന്റെ മതിലിനു പുറത്തുള്ള പന്തലിൽ പൂവിടൽ ആരംഭിക്കണം.

പൂരക്കളി പരിശീലിക്കാനായി ക്ഷേത്ര മതിലിന് പുറത്തോ ക്ഷേത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട തറവാട്ടുമുറ്റത്തോ താൽക്കാലികമായി നിർമ്മിക്കുന്ന പന്തലിൽ (പുറപ്പന്തൽ ) കന്നിമൂലക്ക് മണ്ണുകൊണ്ട് അഞ്ചോ ഏഴോ ഒമ്പതോ പടികളോടുകൂടി ദൈവത്തറ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ചിലയിടങ്ങളിൽ കല്ലുകൊണ്ടുള്ളത് ചെളിയിൽ ഉറപ്പിക്കുന്നു.

ദൈവത്തറയിലും അഷ്ടദിക്പാലകരുടെ സങ്കല്പത്തിൽ എട്ടു തൂണുകളുടെ സമീപത്തും പൂവിടുന്നു. തുമ്പപ്പൂവാണ്‌ അതിനു മുഖ്യമായും ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ചിലർ ചെമ്പകവും ഉപയോഗിക്കുന്നു. പുറപ്പന്തലിൽ നിന്ന് കളി അകത്തേക്ക് മാറുന്നതുവരെ, ചിലപ്പോൾ ഒരാഴ്ചയോളവും ചിലയിടങ്ങളിൽ മാസങ്ങളോളവും പൂവിടൽ നടക്കുന്നു.

പണിക്കരുടെ വരവോടെ പുറപ്പന്തലിൽ കളിയും ആരംഭിക്കും. പന്തൽക്കളി എന്നു ഇതിനെ വിളിക്കുന്നു. ഇഷ്ടദേവതാവന്ദനം, പൂരമാല, തൊഴുന്നകളി, എന്നിവയാണ്‌ പുറപ്പന്തലിൽ ദിവസവും അവതരിപ്പിക്കേൺതത്. കളിക്കാരുടെ പരിശീലനമോ ഓർമ്മപുതുക്കലോ ആയാണ്‌ ഇതിനെ കണക്കാക്കുക.

• പന്തലിൽ പൊന്നുവക്കുക- പൂരക്കളി കാവിനകത്ത് തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് പന്തലിൽ പൊന്നുവക്കുക എന്നൊരു ചടങ്ങുണ്ട്. ശുഭാശുഭഫലം നോക്കുന്ന ഒരു ചടങ്ങാണത്. അരിയിൽ സ്വർണ്ണനാണയം പൂഴ്ത്തി വച്ച് അത് ഭക്തിപുരസ്സരം നീക്കി നോക്കി സ്ഥാനം നിർണ്ണയിച്ച് അതിന്റെ സ്ഥാനം അനുസ്സരിച്ച് ശകുനം നിശ്ചയിക്കുകയാണ്‌ ചടങ്ങ് ചെയ്യുന്നത്. പുറപ്പന്തലിലെ അവസാന കളി ദിവസം എല്ലാ മുഖ്യ അംഗങ്ങൾക്കും അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരം ഉണ്ട്. വന്ദന, പൂരമാല, വൻകളി, നാടകം, യോഗി, തൊഴുന്നപാട്ട് എന്നിവയെല്ലാം അന്നുണ്ടാകും. കാസർകോഡ് ജില്ലയിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ മാപ്പിളപ്പാട്ട് പാടിയാന്‌ പന്തൽക്കളി അവസാനിപ്പിക്കുന്നത്.

കാവിന്റെ മതിലകത്തേക്ക് പൂരക്കളി പ്രവേശിക്കുന്നതിനെയാണ്‌ കഴകം കയറൽ എന്നു പറയുന്നത്. പണിക്കരും കളിക്കാരും ആചാരക്കാരോടൊപ്പം കാവിന്റെ മതിൽക്കകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ചടങ്ങാണിത്. ഈ സമയത്ത് വാദ്യഘോഷമുണ്ടാകും. നല്ലനാളും മുഹൂർത്തവും നോക്കിയാണ്‌ ഇത് നടത്തുന്നത്.

ക്ഷേത്രത്തിനകത്ത് പൂരോത്സവം തുടങ്ങുന്ന ദിവസമോ മകീര്യംനാളിലോ ക്ഷേത്രമതിലിനകത്തേക്ക് കഴകം കയറിയാൽ തിരുമുറ്റത്ത് ഒരുക്കിയ പന്തലിൽ വച്ചായിരിക്കും കളി. പന്തലിൽ കളിമാറിയതിന്റെ പിറ്റേന്നു മുതൽ പൂവിടൽ നടക്കുന്നത് കാവിനുള്ളിലായിരിക്കും.

പണീക്കരും ശിഷ്യരും മറ്റും ഉള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചാൽ ദൈവസ്ഥാനങ്ങളിലെല്ലാം തൊഴുത ശേഷം കച്ചകെട്ടിയുടുക്കണം. പുറപ്പന്തലിൽ കച്ചകെട്ട് നിർബന്ധമില്ലെ എങ്കിലും കാവിനോ കഴകത്തിനോ ഉള്ളിൽ നിർബന്ധമാണ്‌. ചുവപ്പ് പട്ട് കോർത്ത് കെട്ടിയുടുത്ത് കറുത്ത ഉറുമാല്‌ അരയിൽ കെട്ടുകയാണ്‌ ചെയ്യുക. മണിയാണിമാർ കറുത്ത പുള്ളി ഉറുമാല്‌ ഉപയോഗിക്കും. അതിനുമീതെ ഒരു മുണ്ടുടുത്തായിരിക്കണം കാവിൽ വന്ന് നിൽക്കേണ്ടത്.

കാവിലെ കർമ്മി വിളക്കെഴുന്നള്ളിച്ച് പന്തലിൽ ദീപം തെളിക്കുന്നതോടെ പണിക്കരും ശിഷ്യരും അവിടെ കെട്ടിത്തൊഴണം. ഇത് കളരി മുറയിലുള്ള കായികാഭ്യാസ വന്ദനമാണ്‌. പിന്നീട് എല്ലാ ഉപദേവതമാർക്കു മുന്നിലും കെട്ടിത്തൊഴുന്നു. കൂടാതെ ആ ദേശത്തുള്ള എല്ലാ ദേവീദേവന്മാരെയും സങ്കല്പിച്ച് എല്ലാ ദിക്കിലേക്കും കെട്ടിത്തൊഴുന്നു. ഇത് കളിക്കുമുന്നായി ശരീരം വഴക്കുന്നതിനായി ചെയ്യേണ്ട അഭ്യാസമാണ്‌.

• പന്തല്പ്രവേശം- പണിക്കരും ശിഷ്യരും കന്നിരാശിയിൽ കൂടിയോ കിഴക്കുഭാഗത്ത് കൂടിയോ കളിയരങ്ങിൽ പ്രവേശിക്കും. പന്തലിലെ നടുവിൽ ശക്തിയെ സങ്കല്പിച്ച് തറയും ദീപവും ഉള്ളതിന്റെ വലം വച്ച് കന്നിരാശിയെ കെട്ടിത്തൊഴുതു വന്നിക്കുന്നു. ഇതാണ്‌ പന്തൽ പ്രവേശം.
• രംഗദീപവന്ദനം- രംഗദീപത്തെ വന്ദിക്കുന്ന ചടങ്ങാണിത്. അതിനുശേഷം കോയ്മയേയും അച്ചന്മാരേയും (പ്രധാനികളെ) വന്ദിച്ച് കുറിയും പ്രസാദവും വാങ്ങിയശേഷം കച്ചകെട്ടിയതിനു മുകളിൽ കെട്ടിയ മുണ്ടഴിച്ചു മാറ്റുന്നു.
• ഇഷ്ടദേവതാ വന്ദനം- തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടദേവതയെ വന്ദിക്കലാണിത്. പലയിടങ്ങളിലും ഇത് വ്യത്യസതമായിരിക്കും;. നവാക്ഷരവന്ദനയും നവ വന്ദനയും പതിവുണ്ട്. ചിലർ ബ്രഹ്മനെച്ചൊല്ലി സ്തുതിക്കുമ്പോൾ ചിലയിടങ്ങളിൽ ഗണപതി, സരസ്വതി, ശ്രീകൃഷ്ണൻ എന്നിവരെയാണ്‌ സ്തുതിക്കുന്നത്.

വന്ദനക്കുശേഷം പൂരക്കളിയിലെ ആകർഷകങ്ങളായ വിവിധ രംഗങ്ങൾ നടക്കുന്നു. കളിയുടെ നേതൃത്വം വഹിക്കുന്നത് കളിയാശാനായ പണിക്കരാണ്‌. കളിക്കാർക്ക് പ്രായപരിധിയില്ല. കുട്ടികളും പ്രായമേറിയവരും ഒരേ കളിയിൽ പങ്കെടുക്കാം. കളിക്കാരുടെ എണ്ണത്തിനും കർശനമായ ക്ലിപ്തതയില്ല. ഇടക്ക് വച്ച് കളിയിൽ ചേരുകയും ഒഴിഞ്ഞു പോകുകയുമാവാം. കളിക്കാർ വിളക്കിനു ചുറ്റും വൃത്താകൃതിയിൽ നിൽകുന്നു. പണിക്കർ പാട്ട് ചൊല്ലുന്നതിനൊപ്പം ശിഷ്യന്മാർ ഏറ്റുപാടിക്കളിക്കുന്നു. ഇടക്ക് പണിക്കരും കളിയിൽ കൂടും.

എന്നാൽ വന്ദനക്കും പൂരമാലക്കും ഇടക്ക് രണ്ടന്തരം വന്ദന ഉണ്ട്.

• രണ്ടന്തരം വന്ദന- രണ്ടു നിറങ്ങളിൽ പാടുന്നതുകൊണ്ടോ രണ്ടു രീതിയിൽ പാടുന്നതു കൊണ്ടൊ ആണ്‌ ഇതിനെ രണ്ടന്തരം വന്ദന എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. നാരായണ പദം ഉപയോഗിച്ച് രണ്ടു വിധം സ്തുതികൾ അടങ്ങിയ പാട്ട് പാടിക്കൊണ്ടുള്ളതാകയാലും പൂര, ഗിരിമ എന്നീ കന്യകകൾ നടിച്ചതാണെന്ന സങ്കല്പത്തിനാലുമാണ്‌ ഈ പേരു വന്നതെന്നും പക്ഷമുണ്ട്.

എന്ന നാരായണപദംമാണ്‌ ഇതിൽ ചൊല്ലുന്നത്.

പൂരക്കളിയുടെ അടിസ്ഥാനം പൂരമാലയാണ്‌. എല്ലാനാളിലും പൂരമാലക്കളി വേണമെന്ന് നിർബന്ധമുണ്ട്. അത് തികച്ചും അനുഷ്ഠാനബദ്ധമാണ്‌. ഇത് ആദ്യകാലം മുതല്കേ ഉണ്ടായിരുന്നതും മറ്റു രംഗങ്ങൾ എല്ലാം താരതമ്യേന പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തതുമാവണം എന്ന് ചില പണ്ഡിതന്മാർ കരുതുന്നു.

നാലുവേദങ്ങൾ, ആറുശാസ്ത്രങ്ങൾ, അറുപത്തിനാല്‌ കലാജ്ഞാനം, തൊണ്ണൂറ്റാറ് തത്ത്വങ്ങൾ, എന്നിവയുടെ പൊരുളടങ്ങിയതും ചതുരശ്രം, തൃശ്രം, മിശ്രം, ഖണ്ഡം, സങ്കീർണ്ണം എന്നിവയിൽ നിന്നുണ്ടായ താളങ്ങളും, സപ്തസ്വരങ്ങളും ചേർന്നതും പുഷ്പബാണന്റെ ലീലയും ചൊല്ലി സ്തുതുക്കപ്പെട്ടതുമാണ്‌ പൂരമാലയെന്ന് വസന്തപൂജാശാസ്ത്രം എന്ന താളാത്മക ഗദ്യത്തിൽ പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു.

എന്നിങ്ങനെ പൂരമാല പതിനെട്ടാണെന്ന് പാട്ടുകളിൽ തന്നെ പറയുന്നു. ചിലപാട്ടുകളിൽ ശ്രീകൃഷ്ണനാണ്‌ പൂരമാല പതിനെട്ടായി തിരിച്ച് സം‌വിധാനം ചെയ്തതെന്ന് പറയുന്നു.

പതിനെട്ടു നിറങ്ങളാണ്‌ പൂരമാലയിൽ. പാട്ടുകളുടെ രീതിയെയാണ്‌ നിറങ്ങൾ എന്നുദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നത്. പതിനെട്ടു നിറങ്ങൾ പതിനെട്ട് രാഗങ്ങളിലാണ്‌ പാടേണ്ടത്. ഇവ സമ്പൂർണ്ണശ്രുതി, അപുടശ്രുതി ഷഡവ ശ്രുതി എന്നിങ്ങനെയാണ്‌.

• സമ്പൂർണ്ണശ്രുതി- പതിനെട്ട് പൂരമാലകളിൽ ആദ്യത്തെ ഏഴെണ്ണം ചേർന്നതാണ്‌ സമ്പൂർണ്ണമാല. സപ്തരാഗങ്ങൾ അടങ്ങിയതാണിത്. പൂവാളി, പൂർണ്ണായരി, ക്ഷേത്രാഹാരി, വനാഹാരി, കനകാഹാരി, മധ്യായരി, ആഹരി എന്നിവയാണവ
• അപുടശ്രുതി- സങ്കരവർണ്ണി, സൈന്ധവി, ഭൂതാനന്ദി, ഭൂതാകർഷി, ഭൂതലീല എന്നീ അഞ്ചു രാഗങ്ങൾ അടങ്ങിയതാണ്‌ അപുടമാല
• ഷഡവശ്രുതി- അവസാനത്തെ ആറെണ്ണമാണ്‌ ഷഡവമാല. മഞ്ജരി, മലഹരി, മാർഗ്ഗി, ശാലിനി, ശാരീരവി, മാളവിക എന്നിവയാണ്‌ രാഗങ്ങൾ

എന്നിങ്ങനെ അതിലളിതമായ പദവിന്യാസത്തോടെയാണ് ഒന്നാം നിറം പൂരമാല. വിവിധ രാഗങ്ങളിലും, ചടുലമായ ചുവടുവയ്പ്പുകളോടെ 18 നിറങ്ങളും കണ്ണിനും കാതിനും ഇമ്പം നൽകുന്നവയാണ്. 18 നിറങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാൽ വൻ കളികൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഗണപതിപ്പാട്ട്, രാമായണം, ഇരട്ട, അങ്കം, ആണ്ടും പള്ളം, പാമ്ഭാട്ടം തുടങ്ങിയ കളികളാണ്. ഒടുവിൽ അതതു ക്ഷേത്രത്തിലെ ദേവീ ദേവന്മാരെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് “പൊലി, പൊലി, പൊലി” എന്ന് പ്രകീർത്തിച്ചുകൊണ്ടാണ് പൂരക്കളി സമാപിക്കുന്നത്. ഇന്നു സ്കൂൾ കലോത്സവവേദിയിലെ ഒരിനമായതുകൊണ്ട് കേരളീയർക്കു മുഴുവൻ സുപരിചിതമാണ് പൂരക്കളി.