മൃദംഗം

ആദ്യകാലങ്ങളിൽ കളിമണ്ണുപയോഗിച്ചായിരുന്നു മൃദംഗം നിർമ്മിച്ചിരുന്നത്. മണ്ണ് എന്നർത്ഥമുള്ള “മൃദ്” ശരീരം എന്നർത്ഥം വരുന്ന “അംഗ്” എന്നീ സംസ്കൃതപദങ്ങളിൽ നിന്നാണ് മൃദംഗം എന്ന വാക്ക് രൂപപ്പെട്ടത്. കാലക്രമത്തിൽ മൃദംഗം വിവിധതരം തടികൾ ഉപയോഗിച്ച് നിർമ്മിച്ചു തുടങ്ങി. കളിമണ്ണിനേക്കാൾ ഈടുനില്ക്കുന്നതിനാലാവണം മരത്തടി ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങിയത്. ഇന്നത്തെ കാലത്ത്പ്ലാവിന്റെ തടി ഉപയോഗിച്ചാണ് മൃദംഗത്തിന്റെ കുഴൽഭാഗം നിർമ്മിക്കുന്നത്. കർണ്ണാടകസംഗീതത്തിലെ താളക്രമങ്ങൾ മൃദംഗത്തിന്റെ പരിണാമത്തോടൊപ്പം വികസിച്ചതാണെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു.

ഉദ്ദേശം രണ്ടടിയിൽ കൂടുതൽ നീളത്തിൽ ഉള്ളു പൊള്ളയായി മധ്യം തെല്ലു വീർത്ത്, ഇരുവശവും വായ തോൽ‌വാറിട്ട് കെട്ടി മുറുക്കി വരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന, മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഒരു ഘടനയാണ് മൃദംഗത്തിനുള്ളത്‌. ഇതിന് വലന്തലയെന്നും, ഇടന്തലയെന്നും രണ്ടു ഭാഗങ്ങളുണ്ട് (വായനക്കാരന്റെ സ്വാധീനമനുസരിച്ച് ഇത് നേരെ തിരിച്ചുമാകാം). വലന്തല ഇടന്തലയെ അപേക്ഷിച്ച്‌ വായവട്ടം കുറഞ്ഞിരിക്കും. വലന്തലയിൽ മുദ്ര, മീട്ടുതോൽ, മദ്ധ്യതട്ട് എന്നീ തോലുകൾ ഉണ്ടാവും. തോൽ‌വാറുകൾ കോർത്തിരിക്കുന്ന അരികുവശം മുദ്ര എന്നും, മുകളിലുള്ള തോൽ മീട്ടുതോൽ എന്നും അതിനു താഴെയുള്ള തോൽ മദ്ധ്യതട്ട് എന്നുമാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. മദ്ധ്യതട്ടിന്മേൽ ശ്രുതിയും നാദവും കിട്ടാനായി ചോറ്, കിട്ടം മുതലായവ അരച്ചു തേച്ച്‌ പിടിപ്പിച്ചിരിക്കും.

ഇടന്തലയിൽ മുദ്ര, തട്ടുതോൽ, അതിനു താഴെ തൊപ്പിത്തോൽ എന്നിവയാണുള്ളത്. ഇടന്തലയുടെ ശ്രുതി മന്ദ്രസ്ഥായി പഞ്ചമത്തോട് ചേർക്കാനായി തൊപ്പിത്തോലിന്മേൽ ഗോതമ്പ് മാവോ, റവയോ നനച്ച്‌ ഒട്ടിച്ച്‌ വയ്ക്കാറുണ്ട്. ഗമകരൂപത്തിലുള്ള ഗും കാരശബ്ദം വരുത്താൻ ഇതു ഉപകരിക്കുന്നു. മുദ്രത്തോലിന്റെ അറ്റത്ത് തടിക്കഷണം കൊണ്ടിടിച്ച്‌ ശ്രുതിയിൽ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ വരുത്താം.

ഹെച്ച് സ്ഥായി, തഗ്ഗ് സ്ഥായീ എന്ന്‌ രണ്ടു സ്ഥായികളിലുള്ള മൃദംഗങ്ങൾ പൊതുവെ ഉപയോഗിച്ചു വരുന്നു. കോമള ശബ്ദങ്ങൾക്ക്‌ അകമ്പടിയായി (പൊതുവെ സ്ത്രീകൾക്ക്‌) വായിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന ഹെച്ച് സ്ഥായി മൃദംഗങ്ങൾക്ക്‌ തഗ്ഗ് സ്ഥായി മൃദംഗങ്ങളേക്കാൾ നീളം കുറവായിരിക്കും.

കർണ്ണാടക സംഗീതം, ഭരതനാട്യം, മോഹിനിയാട്ടം ഓട്ടൻതുള്ളൽ തുടങ്ങിയവയ്ക്ക് പിന്നണിയായി മൃദംഗം ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.