கோபப் பிரசாதம்

கல்லும் கடலும் ஆகிய கண்டனைத்
தோற்றம், நிலை, ஈறு ஆகிய தொன்மையை
நீற்றிடைத் திகழும் நித்தனை முத்தனை
வாக்கும் மனமும் இறந்த மறையினை
பூக்கமழ் சடையனைப் புண்ணிய நாதனை
இனைய தன்மையன் என்று அறிவரியவன் தனை

முன்விட்டுத் தாம் மற்று நினைப்போர்
முழல் விட்டுக்
காக்கைபின் போந்த கலவர் போலவும்,
விளக்கு இருக்கும்போது அதை விட்டுவிட்டு மின்மினி வெளிச்சத்தில் நடப்பவர் போன்றவர்.
விளக்கு அங்கு இருக்க மின்மினி கவரும்
அளப்பருஞ் சிறப்பு இலாதவர் போலவும்

கச்சம் கொண்டு கடுந்தொழிலின் முடியா
கொச்சைத் தேவரைத் தேவரேன்று எண்ணிப்
பிச்சரைப் போல ஓர்
ஆரியப் புத்தகப் பேய்கொண்டு புலம்புற்று

வட்டனை பேசுவார் மானிடம் போன்று
பெட்டினை உரைப்போர் பேதையர் நிலத்து
உன்தலை மீன்தலை எண்பலம் என்றால் அதனை
அறுத்து நிறுப்போர் ஒருவர் இன்மையின்
மந்திரம் ஆகுவர் மாநெறி கிடப்ப ஓர்
சித்திரம் பேசுவர் தேவர் ஆகில்

இன்னோர்க் காய்ந்தவர் இன்னோர்க்கு அருளினர்
என்று அறிய
உலகின் முன்னே உரைப்பதில்லை ஆகிலும்
மாடு போலக் கூடிநின்று அழைத்தும்
மக்கள் போல வேட்கையீடு உண்டும்
இப்படி ஞானம் அப்படி அமைத்தும்
இன்ன தன்மையன் என்று இருநிலத்து
முன்னே அறியா மூர்க்க மாக்களை
இன்னே கொண்டேகாக் கூற்றம்
தவறு பெரிது உடைத்தே தவறு பெரிது உடைத்தே