இந்திய படைத்துறையின் வரலாறு
இந்தியவில் படைகள் முதல் குறிப்பு வேதங்கள் மற்றும் இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம் காவியங்களில் காணப்படுகிறது. பண்டைய காலத்தில் இருந்து 19 ஆம் நூற்றாண்டு வரை சக்திவாய்ந்த அரச மரபுகளின் போரினாலும் மற்றும் சிறிய ஆட்சியாளர்களின் அதிகார போராட்டத்தினாலும் இந்திய நாடு பல எழுச்சிகளையும் வீழ்ச்சிகளையும் கண்டுள்ளது. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் போது இங்கிலாந்து(பிரிட்டிஷ்) அரசு இந்தியாவில் குடியேற்றம் அமைத்தது.
இந்தியா நவீன இராணுவம் வருவதற்கு முன் மூன்று பிரிட்டிஷ் ஜனாதிபதிகளால் உருவாக்கப்பட்ட முந்தைய சிப்பாய் படைப்பிரிவுகள், இந்திய குதிரைப்படை மற்றும் தகர்த்தல் வல்லுனர்கள் இருந்தன.இந்திய இராணுவம் 19 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரிட்டிஷ் ராஜ்யத்தின் கீழ் முன்னாள் ஜனாதிபதி படைகள் மற்றும் அரச படைகளை இணைத்து உருவாக்கப்பட்டது. பிரிட்டிஷ் இந்திய ராணுவம் இரண்டு உலக போர்களிலும் பங்கு பெற்றது.
வேத காலத்தில்
வேத காலத்தில் இந்தோ-ஆரிய காலத்தை சார்ந்த ரிக்வேத பழங்குடியினர் மக்கள் தங்கள் பழங்குடி தலைவர்கள் (ராஜா) தலைமையில் ஒவ்வொரு பழங்குடி குழுவினர் மற்ற பழங்குடியினருடன் போர்களில் ஈடுபட்டனர். வெண்கல ஆயுதங்களும் மற்றும் குதிரை இழுக்கும் பேசினார் சக்கர ரதங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டிருப்பதாக ரிக்வேதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பழங்குடியின தலைவர் பெரும்பாலான செல்வங்களை போரின் போதும் கால்நடைகளை திருடும் போதும் பெறுகிறார். பெரும்பாலான வீரர்கள் சத்திரியர் வர்ண சேர்ந்தவர்.
வேதகாலம் அல்லது இரும்புக் காலத்திர்க்கு(ca. 1100–500 BC) முந்திய வேதங்களும் அதனை சார்ந்ந நூல்களும் இந்தியாவில் இராணுவம் அமைக்கப்பட்டதற்கான தகவலை தருகின்றன. இங்கே போர் யானைகள் பயன்படுத்தக்பட்டதற்கான தகவல்கள் வேத நூல்களில் அறியப்படுகின்றன; மேலும் வேத மந்திரங்களில் விலங்குகள் பற்றி கூறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.[1]
இந்தியாவின் இரண்டு பெரிய காவியங்களான இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம், வளர்ந்து வரும் மகா ஜனபதங்கள் இடையே உள்ள மோதல்கள் மற்றும் இராணுவ அமைப்புக்களையும், போர் கோட்பாடுகள் மற்றும் ஆச்சரியத்திற்குரிய ஆயுதங்களையும் மையப்படுத்தி உள்ளன. அவை காலாட் படையையும், யானைப் படை, தேர்கள் மற்றும் பறக்கும் ஆயதங்கள் பற்றி கூட விவாதிக்கின்றன.இராமாயணம் பெரும்வாரியாக அயோத்தி கோட்டைகளை விவரிக்கிறது.
மகத வம்சங்கள்
சிசுநாக வம்சம்
எல்லைகளை விஸ்தரிக்கும் நோக்கம் கொண்ட அரசர் பிம்பிசாரன் தற்போதைய மேற்கு வங்கமாக அழைக்கப்படுகின்ற அங்க நாட்டை கைப்பற்றி மகதத்தின் இராணுவ தலைநகர் ராஜக்கிருகத்தை பலப்படுத்தினார். அஜாதசத்ரு பாடலிபுத்திரத்தை மகதத்தின் புதிய தலைநகராக கொண்டு லிச்சாவிஸை எதிர்த்து கங்கை ஆற்றில் போர் புரிந்தார். மேலும் அஜாதசத்ரு கவண் மற்றும் மூடப்பட்ட தேர் போன்றவற்றை லிச்சாவிஸை எதிர்த்து பயன்படுத்தியள்ளான்.[2]
நந்தா வம்சம்
மஹாபத்ம நந்தா இஷ்வாகுஸ், பாஞ்சாலர்கள், காசிகள், ஹர்ஹயாஸ், கலிங்கர்கள், அசமாக்கள், குருஸ்கள், மைத்திலர்கள் மற்றும் விதிஹோத்திர்கள் போன்ற அனைவரையும் வென்று 'க்ஷத்திரியர்களை அழித்தவன்' என்ற பெயர் பெற்றான்.
தணா நந்தா ஆட்சி்க் காலத்தில்,நந்தர் 80,000 குதிரைப்படை, 200,000 காலாட்படை, 8,000 ஆயுத இரதங்களையும், 6,000 போர் யானைகள் கொண்ட படை இருந்தது.
மௌரியப் பேரரசு
மெகஸ்தெனஸ் பொருத்தவரையில் சந்திரகுப்தா மௌரியரால் 30,000 குதிரைப்படை, 9,000 போர் யானைகள் மற்றும் 600,000 காலாட்படை கொண்ட ஒரு இராணுவம் உருவாக்கப்பட்டது. சந்திரகுப்ததரால் வட இந்தியாவின் அனைத்திலும் வெற்றி கொண்டு, வங்காள விரிகுடா முதல் அரேபிக் கடல் வரை ஒரு பேரரசை நிறுவினார். பின்னர் அவர் சிந்து நதியின் கிழக்கு பகுதிகளில் கைப்பற்ற மெசடோனியன்கனளயும் மற்றும் செலியூஷியா 1 நிகேடாரையும் தோற்கடித்தார்.
அவரது இராணுவம் ஆறு தலைமைகளைக் கொண்டிருந்தது, இராணுவம் (தரைப்படை, குதிரைப்படை, யானைகள், தேர்கள்) நான்கு பேர், கடற்படைக்கு ஓருவர், மற்றும் தளவாடங்கள் மற்றும் விநியோகத்திற்கு ஒருவர் என நிர்வகிக்கப்பட்டது. இந்த நேரத்தில் தரைப்படை பொதுவாக மூங்கில் மற்றும் நீண்ட வில் போன்ற ஆயுதங்களையும், நீண்ட வாள்களையும் பயன்படுத்தினர்.