பெர்லிஸ்

அதன் பின்னர், பெர்லிஸ் மாநிலம் கெடா மாநிலத்தின் ஒரு நிர்வாக மாநிலமாக மாறியது. 1909ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலோ-சயாமிய உடன்படிக்கை கையெழுத்தானது. அதன்படி பெர்லிஸ் பிரித்தானியர்களிடம் ஒப்படைக்கப் பட்டது.

1942-இல் ஜப்பானியர்கள் படையெடுத்த போது பெர்லிஸ் மநிலம் மறுபடியும் சயாமியர்களிடம் ஒப்படைக்கப் பட்டது. ஜப்பானியர்கள் சரண் அடைந்ததும் பெர்லிஸ் திரும்பவும் பிரித்தானியர்களின் கைவசம் வந்தது. 1957ஆம் ஆண்டு சுதந்திரம் அடையும் வரையில் பிரித்தானியர்களின் நிர்வாகத்தின் கீழ் இருந்தது.

பெர்லிஸ் மாநிலத்தை சுமத்திராவின் ஆச்சே அரசு சில காலம் ஆண்டு வந்துள்ளது.[7] 1821-இல் சயாமியர்கள் கெடாவைத் தாக்கிக் கைப்பற்றியதும், மலாயாவில் இருந்த பிரித்தானியர்கள் கலக்கம் அடைந்தனர். அந்தச் சமயத்தில் பேராக், பிரித்தானியர்களின் ஆளுமையின் கீழ் இருந்தது.

சயாமியர்கள் எந்தக் கட்டத்திலும் பேராக் மாநிலத்தைக் கைப்பற்றலாம் என்று பிரித்தானியர்கள் அஞ்சினர். அதன் விளைவாக பர்னி அண்ட் லோ உடன்படிக்கை (Burney and Low Treaty) கையெழுத்தானது. அந்த உடன்படிக்கையில் கெடா, பெர்லிஸ், சயாம், பிரிட்டன் கையெழுத்திட்டன.

பர்னி அண்ட் லோ உடன்படிக்கையின்படி[8] நாடு கடத்தப்பட்ட கெடா சுல்தான் அகமட் தாஜுடின் அரியணையில் அமர்த்தப்படவில்லை. அதனால், சுல்தான் அகமட் தாஜுடினும் அவருடைய ஆதரவாளர்களும் ஆயுதம் ஏந்தி போராட்டம் செய்தனர். 1830லிருந்து 1842 வரை நடந்த அந்தப் போராட்டம் நீடித்தது. இறுதி வரையில் அவர்களால் வெற்றி பெற இயலவில்லை.

ஆனால், 1842-இல் சயாமியர்கள் விதித்த சில நிபந்தனையுடன் கூடிய கோரிக்கைகளைச் சுல்தான் அகமட் தாஜுடின் ஏற்றுக் கொண்டார். அதன் பின்னர் அவர் கெடா சுல்தானாக அரியணையில் அமர்த்தப் பட்டார். இந்தக் கட்டத்தில் பெர்லிஸ் மாநிலம், கெடா சுல்தானகத்தில் இருந்து தனியாகப் பிரிக்கப்பட்டது. பெர்லிஸ் நேரடியாக பாங்காக் நிர்வாகத்தின் கீழ் வந்தது.

பின்னர் சாயிட் ஹுசேன் ஜமாலுலாயில் (Sayyid Hussain Jamalulail) என்பவர் பெர்லிஸ் சுல்தானாக பதவிக்கு வந்தார். இவர் அரபு நாட்டைச் சேர்ந்த ஹாட்ராமி அராப் சாயுட் (Hadhrami Arab Sayyid) [9] என்பவரின் தந்தைவழி பேரன் ஆவார். சுல்தான் எனும் அரசப் பதவி ராஜா என்று மாற்றம் அடைந்தது.

அதனால், பெர்லிஸ் சுல்தான் என்பவர் பெர்லிஸ் ராஜா என்றே இன்றும் அழைக்கப் படுகின்றனர். இவருடைய சந்ததியினர் தான் இன்னும் பெர்லிஸ் மாநிலத்தை ஆட்சி செய்து வருகின்றனர்.

1909ஆம் ஆண்டு[10] ஆங்கிலோ-சயாமிய உடன்படிக்கை கையெழுத்தானது. அதன்படி பெர்லிஸ், கெடா மாநிலங்கள் பிரித்தானியர்களிடம் ஒப்படைக்கப் பட்டது. அடுத்தக் கட்டமாக, பிரித்தானியர்கள் (Resident) எனும் ஆலோசகரை பெர்லிஸின் அரச நகரான ஆராவ் நகரில் நியமனம் செய்தனர். அவ்வாறு முதன் முதலில் நியமிக்கப்பட்ட ஆலோசகரின் பெயர் மீடோ புரோஸ்ட் (Meadow Frost).[11]

1938ஆம் ஆண்டு பெர்லிஸ் மாநில நிர்வாகக் கட்டடத்தையும் (Perlis State Secretariat Office) பிரித்தானியர்கள் கட்டினர்.[12]இரண்டாவது உலகப் போரின் போது பெர்லிஸ் சுல்தானகத்தில் சில மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. அப்போது, ஜப்பானின் நெருங்கிய தோழமை நாடாக சயாம் விளங்கியது. அந்த விசுவாசக் கடனுக்கு பெர்லிஸ் மாநிலம், சயாமுக்கு அனபளிப்பாக வழங்கப் பட்டது. இரண்டாவது உலகப் போர் முடிவடைந்ததும் மீண்டும் பெர்லிஸ் பிரித்தானியர்களின் கைகளுக்கே வந்து சேர்ந்தது.

பெர்லிஸ் 1957-இல் மலாயா கூட்டரசில் இணைந்து சுதந்திரம் அடைந்தது. 1963-இல் மலேசியாவில் ஒரு மாநிலம் ஆனது. 2000 ஆம் ஆண்டில் இருந்து துவாங்கு சையட் சிராஜுடின் என்பவர் பெர்லிஸ் மாநிலத்தின் ராஜாவாகப் பதவியில் இருந்து வருகிறார்.

இவர் 2001ஆம் ஆண்டில் இருந்து 2006ஆம் ஆண்டு வரை மலேசியாவின் பேரரசராகவும் பதவி வகித்தார். அந்தக் காலகட்டத்தில் அவருடைய புதல்வர் துங்கு சையட் பைசுடின் புத்ரா (Tuanku Syed Faizuddin Putra) என்பவர் பெர்லிஸ் மாநில அரசராக நிர்வாகம் செய்தார். தற்சமயம் மலேசிய பெர்லிஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் வேந்தராக அரியாசனம் செய்கின்றார்.[13]

இப்போது பெர்லிஸின் மந்திரி புசாராக டத்தோ ஸ்ரீ டாக்டர் முகமட் ஈசா சாபு என்பவர் இருக்கின்றார். இவர் ஆளும் கட்சியான தேசிய முன்னணியைச் சேர்ந்தவர்.

சுப்பிங் மலை அடிவாரத்தில் 22,000 ஹெக்டர் பரப்பளவில் ஒரு பெரிய கரும்புத் தோட்டம் உள்ளது. சீனி தயாரிக்க இந்தத் தோட்டத்தில் உள்ள கரும்புகள் பயன்படுத்தப் படுகின்றன. கங்கார் நகரத்தில் இருந்து 23 கி.மீ தொலைவில் இந்த தோட்டம் அமைந்து இருக்கிறது.[15]

1987ஆம் ஆண்டு 77 மலேசியன் ரிங்கிட் செலவில் கட்டப்பட்ட ஓர் அணைக்கட்டு.[16] இந்த அணைக்கட்டின் சுற்றிலும் இயற்கை கொஞ்சும் அழகிய குன்றுகள் உள்ளன. வார இறுதி நாட்களில் விடுமுறையைக் கழிக்க பலர் வருகின்றனர். பல சுற்றுலா மனைகளும் மிக மலிவான கட்டணத்தில் கிடைக்கின்றன. இங்கு கிடைக்கும் நீர், பெர்லிஸ் மாநில மக்களின் அன்றாடச் சேவைகளுக்குப் பயன் படுகிறது.

மலேசியாவில் மிகப் பெரிய பாம்புப் பண்ணை புக்கிட் பிந்தாங் வனக் காப்பகத்தில் இருக்கிறது. இந்த வனக் காப்பகம், சுங்கை பத்து பகாட் எனும் சிறுநகருக்கு அருகில் இருக்கிறது. மலேசியாவில் காணப்படும் 200 வகையான பாம்புகளும் இங்கே வளர்க்கப் படுகின்றன.[17]

இந்தப் பாம்புப் பண்ணையை மலேசிய மருத்துவ ஆய்வுக்கழகம் நடத்தி வருகின்றது. பாம்புகளில் இருந்து கிடைக்கும் விஷப் பொருட்கள், விஷமுறிவு மருந்துகள் தயாரிக்கப் பயன்படுகின்றன. பாம்புகளைத் தவிர முதலைகள், உடும்புகள், ஆமைகள், கீரிப்பிள்ளைகள் போன்ற ஊர்வனங்களும் இங்கே வளர்க்கப் படுகின்றன.[18]

ஹாருமானிஸ் என்பது மலேசியாவில் பெர்லிஸ் மாநிலத்தில் மட்டும் கிடைக்கும்[19] ஒரு வகையான மாம்பழம். மலேசியாவில் வேறு எங்கும் இந்தப் பழங்கள் கிடைக்கவில்லை.[20] மலேசிய மொழியில் ஹாரும் என்றால் மணம். மானிஸ் என்றால் இனிமை. வருடத்திற்கு ஒரு முறை தான் இந்தப் பழங்கள் கிடைக்கின்றன. இந்தப் பழங்களுக்கு அண்டை நாடான சிங்கப்பூரில் அதிகமான கிராக்கி.[21] இந்தப் பழங்கள் இந்தோனேசியாவிலும் ஏராளமாக விளைகின்றன.

கங்கார் நகரில் இருந்து 36 கி.மீ தொலைவில் இந்தக் குகை உள்ளது. முன்பு இங்கு இரும்பு எடுக்கப்பட்டது. இங்கு 370 மீட்டர் நீளமுள்ள ஒரு குகை உள்ளது. இதைப் பார்க்க சுற்றுப்பயணிகள் நிறைய பேர் வருகின்றனர். வெளிநாட்டுச் சுற்றுப் பயணிகளையும் இந்தக் குகை கவர்ந்து வருகிறது.[22]