பூங்கணுத்திரையார்

பனிப்பாவை காலைவெயில் பட்டதும் வருந்தும். அது போலத் தலைவி பகலில் தலைவன் தன்னுடன் இல்லாததை எண்ணி உருகுவதாகத் தோழி குறிப்பிடுகிறாள்.

ஆற்றில் பாயும் பேரூற்றுப் புனலுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த குளத்தில் மீன் பிடிக்கப் போட்ட வலையில் மான்விலங்கு மாட்டிக் கொண்டது போல் தலைவன் போட்ட வலையில் தான் விழுந்துவிட்டதாகத் தலைவி தோழியிடம் சொல்லி, இனித் தலைவன் என்ன செய்தாலும் அவன் பாடு என்கிறாள்.

மூங்கில் இலையில் தூங்கும் பனிநீர் போல தாயின் கண்ணில் மகிழ்ச்சிக் கண்ணீர்த்துளி தொங்குகிறது. அவள் தலைமுடி மீன் உண்ணும் கொக்கின் தூவி போல் வெளுத்திருக்கிறது. அவள் மகன் போருக்குச் சென்றான். போரில் மாண்டான். எனினும் பகைவனின் களிற்றை வெட்டி வீழ்த்திய பின் மாண்டான். இதனை அறிந்தபோது அந்தத் தாய் மகனைப் பெற்றபோது அடைந்த மகிழ்ச்சியைக் காட்டிலும் அதிக மகிழ்ச்சி அடைந்தாளாம்.

இது உவகைக் கலுழ்ச்சி. (ஆனந்தக் கண்ணீர்) என்னும் துறை