கோவிலன்

கோவிலன் (Kovilan) என்கிற புனைபெயரில் அழைக்கப்படும் கந்தனிசேரி வட்டம்பரம்பில் வேலப்பன் ஐயப்பன் (ஜூலை 9 1923 - 2 ஜூன் 2010) அல்லது வி.வி. ஐயப்பன் கேரளாவைச் சேர்ந்த இந்திய மலையாள மொழியில் எழுதிய நாவலாசிரியர் மற்றும் விடுதலைப் போராட்ட வீரர் ஆவார். சமகால இந்திய இலக்கியத்தின் மிகச் சிறந்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவராக அவர் கருதப்படுகிறார். [1] மொத்தத்தில், அவர் 11 நாவல்கள், 10 சிறுகதைத் தொகுப்புகள், மூன்று கட்டுரைகள் மற்றும் ஒரு நாடகத்தை எழுதியுள்ளார்.

உறைந்த இமயமலையில் உள்ள இராணுவ முகாம்களிலிருந்து திரிசூரில் உள்ள தெளிவற்ற கிராமம் வரை அவரது கதைகளின் அமைப்புகள் மாறுபட்டிருந்தாலும், விண்வெளி மற்றும் நேரத்தின் வரம்புகளை மீறி அவற்றில் ஒரு உலகளாவிய பரிமாணத்தை அவர் கொண்டு வந்தார். ஆரம்பத்தில் அவர் இராணுவக் கதைகளின் எழுத்தாளராக முத்திரை குத்தப்பட்டாலும், கோவிலன் விரைவில் வாழ்க்கையை அதன் மாறுபட்ட பரிமாணங்களுடன் பார்த்தார் என்பதை நிரூபித்தார். தோட்டங்கல், ஒரு மைனஸ் பி மற்றும் எசமெடங்கல் போன்ற அவரது படைப்புகள் மனிதர்களின் இருத்தலியல் சங்கடங்களை பிரதிபலித்தன. மாறாக வெளிப்புற சூழ்நிலைகளையும் யதார்த்தங்களையும் ஒரு நேரியல் முறையில் சித்தரிக்கின்றன.

கோவிலன் தனது பிற்கால படைப்பான தட்டகம் என்ற நாவலுக்கு, "இது அவரது மூதாதையர் குக்கிராமத்தில் தலைமுறை தலைமுறையினரின் சக்திவாய்ந்த மற்றும் விறுவிறுப்பான சித்தரிப்பாக உள்ளது" என்கிற மிக உயர்ந்த விமர்சனப் பாராட்டைப் பெற்றார்.

1972 மற்றும் 1977 ஆம் ஆண்டுகளில் கேரள சாகித்ய அகாதமி விருதையும் 1998 இல் கேந்திர சாகித்ய அகாதமி விருதையும் வென்றார் . மலையாள இலக்கியத்தில் அவர் செய்த சிறப்பான பங்களிப்பை அங்கீகரிக்கும் விதமாக கேரள மாநில அரசின் மிக உயர்ந்த இலக்கிய மரியாதை எசுதாச்சான் புராஸ்காரத்தையும் பெற்றவராவார். [2] அவர் 1997 முதல் கேரள சாகித்ய அகாதமியின் உறுப்பினராகவும் மற்றும் 2005 முதல் சாகித்ய அகாதமியின் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். [1] [3]

வாழ்க்கை

ஆரம்ப ஆண்டுகளில்

கோவிலன், திருச்சூர், குருவாயூரில் உள்ள கந்தனிசேரியில் வட்டம்பரம்பில் சங்கு வேலப்பன் மற்றும் கோட்டக்கட்டில் குஞ்சாண்டி காளி என்பவர்களுக்கு மகனாகப் பிறந்தார். கந்தனிசேரி எக்செல்சியர் பள்ளி மற்றும் நென்மினி மேல்நிலைப்பள்ளியில் தனது ஆரம்பக் கல்வியை படித்தார். பின்னர் தனது 13வது வயதில் பவரட்டியில் உள்ள சாகித்ய தீபிகா சமசுகிருத கல்லூரியில் சேர்ந்தார். கேபி நாராயண பிஷரோடி, பிசி வாசுதேவன் இளையாத்து, எம். பி. சங்குனி நாயர், செருக்காடு மற்றும் ஸ்ரீகிருஷ்ணா சர்மா போன்ற அறிஞர்கள் கலந்து வகுப்புகள் எடுத்து, அவர்களிடம் கல்வி கற்கும் வாய்ப்பினை கோவிலன் பெற்றார்.

ஒரு மாணவராக இருந்தபோதும், அவர் கவிதைகள் மற்றும் கதைகளை எழுதுவதில் ஆர்வம் காட்டியிருந்தார். வளர்ந்து வரும் எழுத்தாளராக இருந்த போதிலும், கவிதை எழுதுவதே கோவிலனின் முதன்மை ஆர்வமாக இருந்தது. ஆனால் அவரது இளமைப் பருவத்தின் வாழ்க்கை மற்றும் நேரம், அடக்குமுறை காலனித்துவ மற்றும் நிலப்பிரபுத்துவ ஆட்சி, சாதி சமூக சூழல், போர்க்காலங்களில் கடும் பஞ்சத்தில் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்த பரவலான கிராமப்புற வறுமை, குடும்ப மற்றும் சமூக பிணைப்புகளை முறித்துக் கொள்ளும் வேதனை மற்றும் அரசியல் ரீதியாக முதிர்ச்சியடையும் கிளர்ச்சிக்கான உள் வேண்டுகோள் நனவான போர்க்குணம் - சுய வெளிப்பாட்டின் பரந்த அரங்காக புனைகதைக்கு மாற அவரை கட்டாயப்படுத்தியது.

மகாத்மா காந்தியின் கொள்கைகளை தீவிரமாக பின்பற்றுபவராக இருந்த கோவிலன் சமஸ்கிருத கல்லூரியை விட்டு வெளியேறி, வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கத்தில் கலந்து கொண்டார். அது அவரது முறையான கல்விக் கல்வியின் முடிவைக் குறித்தது. அவர் விலகிய நேரத்தில், குறைந்தது மூன்று நாவல்களையாவது எழுதியிருந்தார்.

இராணுவ வாழ்க்கை

1943 இல் ராயல் இந்தியன் கடற்படையில் சேர்ந்தார். மற்றும் நீர்மூழ்கி எதிர்ப்பு கண்டறிதல் நடவடிக்கைகளில் பயிற்சி பெற்றார். வங்காள கடல், பர்மா மற்றும் சிங்கப்பூரில் பணியாற்றினார். 1946 ஆம் ஆண்டு ராயல் இந்திய கடற்படை கலகத்தைத் தொடர்ந்து அவர் வீடு திரும்பினார். மீண்டும் கேரளாவில் இருந்தபோது, கோவிலன் வைகோம் முஹம்மது பஷீர், ஜோசப் முண்டசேரி மற்றும் சி.ஜே.தாமஸ் ஆகியோருடன் நெருங்கிய நட்பைப் பேணி வந்தார் . தொழிற்சங்க இயக்கங்களிலும் பங்கேற்றார். 1948 ஆம் ஆண்டில் அவர் எஸ்.எஸ்.எல்.சி.யில் தேர்ச்சி பெற்றார், ஜோசப் முண்டசேரியின் சுருக்கெழுத்தாளராக சிறிது காலம் பணியாற்றினார். 1948 ஆம் ஆண்டில், அவர் இந்திய இராணுவ கார்ப்ஸ் ஆஃப் சிக்னல்களில் ரேடியோ மெக்கானிக்காக சேர்ந்தார். [4] மின்ணணு துறையிலும் நிபுணத்துவம் பெற்றவராக இருந்தார்.

ஐந்து ஆண்டுகள் அவர் இமயமலையில் வாழ்ந்தார். இராணுவத்தில் இருந்த போது, அவர் சிப்பாயாக மாறிய எழுத்தாளர்களான பாறப்புறத்து மற்றும் நந்தனார் ஆகியோருடன் அவருக்கு தொடர்பு ஏற்பட்டது. கான்பூரின் இந்திய தொழில்நுட்பக் கழக நிறுவனத்தில் தேசிய மாணவர் படை (இந்தியா) பயிற்சி அதிகாரியாகவும் பணியாற்றினார். 1968 ஆம் ஆண்டில் ஹவில்தார் மேஜராக இந்திய ராணுவத்தில் இருந்து ஓய்வு பெற்ற அவர் கண்டனசேரியில் புல்லனிகுன்னில் குடியேறினார்.

இறப்பு

கோவிலன் 2 ஜூன் 2010 அன்று குன்னம்குளத்தில் 86 வயதில் இறந்தார். [5] அவர் சில சுவாசக் கோளாறுகளால் அவதிப்பட்டு வந்தார். அவரது மனைவி சாரதா 1999 இல் இறந்துவிட்டார். அவர்களுக்கு விஜயா, அஜிதன் மற்றும் அமிதா என்ற மூன்று குழந்தைகள் இருந்தனர்.

குறிப்புகள்
  1. "Nirmal Verma, Kovilan elected Sahitya Academy Fellows". The Hindu. 17 February 2005. http://www.hindu.com/2005/02/17/stories/2005021704391300.htm. பார்த்த நாள்: 15 November 2009.
  2. "Ezhuthachan Puraskaram presented to writer Kovilan". The Hindu. 29 January 2007. http://www.hindu.com/2007/01/29/stories/2007012908920500.htm. பார்த்த நாள்: 15 November 2009.
  3. "A moment of honour for writer-patriarch Kovilan". The Hindu. 3 May 2005. http://www.hindu.com/2005/05/03/stories/2005050307200400.htm. பார்த்த நாள்: 15 November 2009.
  4. "Nirmal Verma, Kovilan elected Sahitya Akademi Fellows". The Hindu.
  5. "Noted novelist Kovilan passes away". Mathrubhumi. 2 June 2010. Archived from the original on 6 June 2010. https://web.archive.org/web/20100606105022/http://www.mathrubhumi.com/english/news.php?id=92577. பார்த்த நாள்: 2 June 2010.

வெளி இணைப்புகள்
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.