വർദ്ധമാനമഹാവീരൻ

വജ്ജി സംഘങ്ങളിലെ ഭാഗമായിരുന്ന ലിച്ഛാവിയിലെ ഒരു ക്ഷത്രീയരാജകുമാരനായിരുന്നു മഹാവീരൻ. സിദ്ധാർത്ഥന്റെയും ത്രിശാലയുടേയും പുത്രനായിരുന്നു. മുപ്പതാമത്തെ വയസിൽ മഹാവീരൻ വനവാസത്തിനായി വീടുവിട്ടിറങ്ങി. പന്ത്രണ്ടു വർഷത്തോളം അദ്ദേഹം ഏകനായി കഠിനജീവിതം നയിച്ചു. അവസാനം അദ്ദേഹത്തിന്‌ ജ്ഞാനോദയം സിദ്ധിച്ചു എന്നു കരുതപ്പെടുന്നു[1]‌. സോമലാചാര്യൻ എന്നൊരു ബ്രാഹ്മണൻ ആടുകളെ ഹോമിച്ച് യജ്ഞം നടത്തന്നതറിഞ്ഞ് മഹാവീരൻ അവിടെയെത്തി. ഹിംസ പാപമാണെന്ന് മഹാവീരൻ അവരെ ധരിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ തത്ത്വങ്ങളിൽ ആകൃഷ്ടരായ 11 ബ്രാഹ്മണരും അവരുടെ നാലായിരത്തി ഇരുന്നൂറ് ശിഷ്യന്മാരും മഹാവീരന്റെ മതത്തിൽ ചേർന്നു. ആദ്യത്തെ ജൈനസംഘം സ്ഥാപിതമായതിങ്ങനെയാണ്.

സത്യജ്ഞാനത്തിന്‌ മനുഷ്യർ വീടുപേക്ഷിച്ച് ലളിതജീവിതം നയിക്കണമെന്നും, നിർബന്ധമായും അഹിംസാവ്രതം ആചരിക്കണമെന്നും മഹാവീരൻ ഉപദേശിച്ചു. പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ജീവികളും ജീവിക്കാനായി ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്നും ഓരോന്നിനും സ്വന്തം ജീവൻ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടതാണെന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേർത്തു[1].

മഹാവീരനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുചരന്മാരും പ്രഭാഷണങ്ങൾക്ക് പ്രാകൃതഭാഷ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതിനാൽ അവ സാധാരണജനങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പവുമായിരുന്നു. മഹാവീരന്റെ അനുചരന്മാർ ജൈനർ എന്നറിയപ്പെട്ടു. തങ്ങൾക്ക് സ്വന്തമായുള്ളതെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് ഭക്ഷണം വരെ ഭിക്ഷയാചിച്ച് കഴിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള വളരെ ലളിതമായ ജീവിതരീതിയാണ്‌ ജൈനമതവിശ്വാസികൾക്ക് നിഷ്കർഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. [1].