நான்மணிமாலை

வெண்பா

சக்திபெறும் பாவாணர் சாற்றுபொருள் யாதெனினும்

சித்திபெறச் செய்வாக்கு வல்லமைக்கா - அத்தனே!

நின்றனுக்குக் காப்புரைப்பார் நின்மீது செய்யுநூல்

இன்றிதற்குங் காப்பு நீயே.

கலித்துறை

நீயே சரணம் நின தருளே சரணஞ் சரணம்

நாயேன் பலபிழை செய்து களைத்துனை நாடிவந்தேன்

வாயே திறவாத மௌனத் திருந்துன் மலரடிக்குத்

தீயே நிகர்த்தொளி வீசுந் தமிழ்க்கவி செய்குவனே.

விருத்தம்

செய்யுந்தொழிலுன் தொழிலே காண்;

சீர்பெற்றிட நீ யருள் செய்வாய்,

வையந் தனையும் வெளியினையும்

வானத்தையு முன் படைத்தவனே!

ஐயா, நான் முகப் பிரமா,

யானைமுகனே, வாணிதனைக்

கையாலணைத்துக் காப்பவனே,

அகவல்

கற்பக விநாயகக் கடவுளே, போற்றி!

சிற்பர மோனத் தேவன் வாழ்க!

வாரண முகத்தான் மலர்த்தாள் வெல்க!

ஆரண முகத்தான் அருட்பதம் வெல்க!

படைப்பபுக் கிறையவன் பண்ணவர் நாயகன்

இந்திர குரு என திதயத் தொளிர்வான்

சந்திரமவுலித் தலைவன் மைந்தன்

கணபதி தாளைக் கருத்திடை வைப்போம்;

குணமதிற் பல வாம்; கூறக் கேளீர்;

உட்செவி திறக்கும்; அகக்கண் ஒளிதரும்;

அக்கினி தோன்றும்; ஆண்மை வலியுறும்;

திக்கெல்லாம் வென்று ஜயக்கொடி நாட்டலாம்

கட்செவி தன்னைக் கையிலே எடுக்கலாம்;

விடத்தையும் நோவையும் வெம்பகை யதனையும்

துச்ச மென்றெண்ணித் துயரிலா திங்கு

நிச்சலும் வாழ்ந்து நிலை பெற்றோங்கலாம்;

அச்சம் தீரும்; அமுதம் விளையும்;

வித்தை வளரும்; வேள்வி யோங்கும்;

அமரத் தன்மையு மெய்தவும்

இங்கு நாம் பெறலாம்; இ·துணர் வீரே.

வெண்பா

உணர்வீர், உணர்வீர் உலகத்தீரிங்குப்

புணர்வீர் அமரருறும் போகம் - கணபதியைப்

..............