இப்னு சீனா

இபின் சீனா அல்லது அவிசென்னா எனச் சுருக்கமாக அழைக்கப்படும், அபு அலி அல்-ஹுசெய்ன் இபின் அல்லா இபின் சீனா (கிபி 980 - கிபி 1037) பாரசீகத்தைச் சேர்ந்த, பல்துறை அறிவு கொண்டவரும், புகழ்பெற்ற மருத்துவரும், மெய்யியலாளரும் ஆவார். இவர் வானியல், வேதியியல், நிலவியல், ஏரணவியல், தொல்லுயிரியல், கணிதம், இயற்பியல், கவிதை, உளவியல், அறிவியல் போன்ற பல துறைகளிலும் வல்லுனராக இருந்ததுடன், ஒரு போர்வீரராகவும், அரசியலாளராகவும், ஆசிரியராகவும் இருந்தார்.

பாரசீக அறிஞர்
பெயர்: அபு அலி அல்-ஹுசெய்ன் இபின் அல்லா இபின் சீனா
பதவி: Sharaf al-Mulk, Hujjat al-Haq, Sheikh al-Rayees
பிறப்பு: approximately 980 CE / 370 AH
இறப்பு: 1037 CE / 428 AH
இனம்: பாரசீகர்
பகுதி: மத்திய ஆசியா மற்றும் பாரசீகம்
Maddhab: பன்னிருவர், ஷியா முஸ்லிம்[1]
மரபு: அவிசின்னியம்[2]
முதன்மை ஆர்வம்: இஸ்லாமிய மருத்துவம், இஸ்லாத்தில் alchemy மற்றும் வேதியியல், இஸ்லாமிய வானியல், இஸ்லாமிய நெறிமுறைகள், தொடக்க இஸ்லாமிய மெய்யியல், இஸ்லாமிய ஆய்வுகள், இஸ்லாமிய மெய்யியலில் தருக்கம், இஸ்லாமியப் புவியியல், இஸ்லாமியக் கணிதம், இஸ்லாமிய உளவியல் சிந்தனை, இஸ்லாமிய இயற்பியல், அரபிக் கவிதை, பாரசீகக் கவிதை, இஸ்லாமிய அறிவியல், Kalam, தொல்லுயிரியலாளர்
குறிப்பிடத்தக்க
எண்ணக்கரு:		 நவீன மருத்துவத்தின் தந்தை, அவிசென்னியம் மற்றும் அவிசென்னியத் தருக்கத்தின் நிறுவனர், உளப்பகுப்பாய்வின் முன்னோடி, pioneer of aromatherapy and neuropsychiatry, நிலவியலில் முக்கிய பங்களிப்பு.
ஆக்கங்கள்: The Canon of Medicine
The Book of Healing
செல்வாக்கு: ஹிப்போகிரட்டீஸ், சுஷ்ருதா, சாரகா, அரிஸ்ட்டாட்டில், காலென், பிளாட்டினஸ், நியோபிளேட்டோனியம், இந்தியக் கணிதம், முஹம்மத், ஜபார் அல்-சாதிக், வாசில் இபின் அத்தா, அல்-கிண்டி, அல்-பராபி, அல்-ராசி, அல்-பிரூனி, முஸ்லிம் மருத்துவர்கள்
செல்வாக்குக்கு
உட்பட்டோர்:		 Abū Rayhān al-Bīrūnī, ஓமர் கய்யாம், அல்காசெல், அபூபக்கர், அவெரோஸ், நாசிர் அல்-டின் அல்-Tūsī, இபின் அல்-நாபிஸ், அவெரோயிசம், Scholasticism, ஆல்பர்ட்டஸ் மக்னஸ், டுன்ஸ் ஸ்லோட்டஸ், தாமஸ் அக்குவைனாஸ், ஜான் புரிடான், கியம்பட்டிஸ்டா பெனடெட்டி, கலிலியோ கலிலி, வில்லியம் ஹார்வி, ரேனே டெஸ்கார்ட்டஸ், ஸ்பினோசா

இபின் சீனா, ஏறத்தாழ 450 நூல்களை எழுதியுள்ளார். இவற்றுள் 240 நூல்களே இப்போது கிடைக்கின்றன. இவற்றுள் 150 நூல்கள் மெய்யியல் சார்ந்தவை, 40 மருத்துவ நூல்கள்.

இவர் முன்னை நவீன மருத்துவத் தந்தையாகப் போற்றப்படுகிறார். [3][4][5]. முக்கியமாக உடலியக்கவியல் ஆராய்ச்சியில் முறைப்படியான பரிசோதனைகளையும், அளவீடுகளையும் முதன்முறையாகப் பயன்படுத்தினார்.[6]. தொற்றுநோய்களைக் கண்டறிந்தும், அவை தொற்றும் முறைகளை வகைப்படுத்தியும், அவற்றைக் கட்டுபடுத்தும் முறைகளைக் கண்டறிந்தும் அக்கால மருத்துவத் துறைக்குப் பெரும் பங்களிப்புகளைச் செய்தார்.[7]

  • "இவர் 370/980இல் புகாராவில் அவரது தாய் வீட்டுக்கு அருகில் இருந்த அஃபிஷானாவில் பிறந்தார். அவரது தாய்மொழி பாரசீகம்." (from "Ibn Sina ("Avicenna")", Encyclopedia of Islam, Brill, second edition (2009). Accessed via Brill Online at www.encislam.brill.nl).
  • "மருத்துவராகவும் மீஇயற்பியலாராகவும் விளங்கிய அவர் மாபெரும் பாரசீகச் சிந்தனையாளர் ஆவார்..." (excerpt from A.J. Arberry, Avicenna on Theology, KAZI PUBN INC, 1995).
  • "அவிசென்னாவின் பெயர் (இபின் சீனா, இறப்பு, 1037) இரானிய மெய்யியலார் காலவரிசையில் முதலில் வைக்கப்பட்டிருந்தாலும் அண்மைய ஆய்வுகள், இவரதையொத்த அல்லது சற்றும் குறையாத அமைப்புடைய இசுமிலி மெய்யியல் அமைப்புகள் முன்பே நிலவியதைக் கண்டுபிடித்துள்ளன. " (from p. 74 of Henry Corbin, The Voyage and the messenger: Iran and philosophy, North Atlantic Books, 1998.</ref> இவர்பலதுறையறிஞர், அரசியலாளர், ஐரோப்பாவிலும் மத்தியக் கிழக்கிலும் [[இசுலாமியப் பொற்காலம் சார்ந்த மிகச்சிறந்த சிந்தனையாளராகவும் எழுத்தாளராகவும் மதிப்பிடப்பட்டவர்.[8]

மிகவும் பெயர்பெற்ற அவரது இரண்டு நூல்கள் பின்வருமாறு: 1.நோயாற்றுதல் நூல் –இது ஒரு மெய்யியல் மற்றும் அறிவியல் களஞ்சியம்,2.மருத்துவ நெறிமுறைகள்  –இது ஒரு மருத்துவக் களஞ்சியம்.[9][10][11] இது செந்தர மருத்துவப் பாடநூலாக பல இடைக்காலப் பல்கலைக் கழகங்களில் விளங்கியது.[12] அது 1650 வ்ரை பயன்பாட்டில் இருந்தது.[13] அவிசென்னாவின் ’மருத்துவ நெறிமுறைகள்’ நூல் 1973இல் நியூ யார்க்கில் மறுஅச்சடிக்கப் பட்டது.[14]

மருத்துவம், மெய்யியல் தவிர, அவிசென்னாவின் புலமைப்பரப்பில் இடைக்கால இசுலாமிய வானியலும் இடைக்கால இசுலாமிய வேதியியலும் இடைக்கால இசுலாமியப் புவியியலும் புவிப்பரப்பியலும் நிலவரையியலும் இடைக்கால இசுலாமிய உளவியலும் இடைக்கால இசுலாமிய இறையியலும் இடைக்கால இசுலாமிய மெய்யியலும் ஏரணவியலும் இடைக்கால இசுலாமியக் கணிதவியலும் இடைக்கால இசுலாமிய இயற்பியலும் இசுலாமிய இடைக்காலக் இசுலாமியக் கவிதையும் அடங்கும்.[15]

சூழ்நிலைகள்

இசுலாமியப் பொற்காலத்தே அவசென்னா ஏராளமான நூல்களை எழுதினார். இப்பணிக்காக கிரேக்க,உரோமானிய, பாரசீக, இந்திய நூல்களின் மொழிபெயர்ப்புகள் விரிவாக அலசப்பட்டன. அக்காலத்தே கிரேக்க, உரோமானியச் சிந்தனையி புலமைப் பரப்புகள், குறிப்பாக இடைநிலைப் பிளாட்டொனியமும்புதுப் பிளாட்டோனியமும் அரிசுட்டாட்டிலியமும் சார்ந்த பனுவல்கள் அல்-கிந்திச் சிந்தனைப் பள்ளியால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு அவற்றுக்கு இசுலாமிய அறிஞர்களால் உரைவிளக்கமும் மீளாக்கமும் கணிசமான புத்துருவாக்கங்களும் உருவாக்கப்பட்டன.இவர்கல் பாரசீக, இந்திய வானியல், கணிதவியல், கோண அளவியல் மருத்துவம் சார்ந்த மரபுவழி அமைப்புகளை வளர்த்தெடுத்தனர்.[16] The Samanid dynasty in the eastern part of Persia, Greater Khorasan and Central Asia as well as the Buyid dynasty in the western part of Persia and Iraq provided a thriving atmosphere for scholarly and cultural development. Under the Samanids, Bukhara rivaled Baghdad as a cultural capital of the Islamic world.[17]

இப்புலமைப் பின்னணியில் குர்ரானும் ஃஆடித்தும் ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டன. மெய்யியலும் இறையியலும் மேலும் வளர்த்தெடுக்கப்பட்டன. இவை அவிசென்னாவாலும் அவரது எதிரிகளாலும் மேற்கொள்ளப்பட்டன. Al-Razi, Al-Farabi ஆகிய இருவரும் மருத்துவ முறையியலையும் அறிவுப் பரப்பையும் விரிவாக்கினர். அவிசென்னா பால்க், குவாரழ்சுமி, இரே(இரான்), இசுஃபாகன், ஃஅமடான் கார்கான், போன்ற பல நூலகங்களை அணுகி, பல பனுவல்களைப் பார்வையிட முடிந்துள்ளது. 'Ahd with Bahmanyar’ போன்ற பல்வேறு நூல்கள் இவர் அக்காலத்தின் மிகப் பெரிய பேரறிஞர்களுடன் வாதிட்டதைக் குறிப்பிடுகின்றன..குவாரழ்சுமி நூலகத்தை விட்டு வெளியேறும் முன்பு இவர்Rayhan Biruni (பெயர்பெற்ற அறிவியல், வானியல் அறிஞர்), Abu Nasr Iraqi (புகழ்மிக்க கணித வல்லுநர்), Abu Sahl Masihi (பெரிதும் மதிக்கப்பட்டமெய்யியலார்), Abu al-Khayr Khammar (சிறந்த மருத்துவ மேதை) ஆகியவர்களைச் சந்தித்ததை அருழ்சி சமர்கந்தி விளக்குகிறார்.

வாழ்க்கை

இளமை

அவிசென்னாவின் இளமையைப் பற்றி அவரது மாணவர் ஜுழ்சானி எழுதிய தன்வரலற்றில் இருந்து மடுமே அறிய முடிகிறது. வேறு ஏதும் வாயில்கள் கிடைக்காதவரையில் அதில் எவ்வளவு உண்மை என்பதை மதிப்பிட இயலாது. அதில் அவர் தனது அறிவுக் கோட்பாட்டை கூறுகிறார். ஒவ்வொரு மாந்தனும் அறிவை அடைதலும் ஆசிரியர் இல்லாமலே அரிசுட்டாட்டிலிய அறிவியல் புலங்களைப் புரிதலும் இயலும் என்கிறார்.அதில் கூறப்படும் நிகழ்ச்சிகள் அரிசுட்டாட்டிலியப் படிமத்துக்கு நெருக்கமாக அமையும்படி நேர்செய்து காட்டப்படுகிறதா, மாறாக, பொருள்களைச் சரியான ஒழுங்குமுறையிலே, தான் ஆய்வதாக விளக்குகிறாரா என்ற கேள்வி இயல்பாகவே எழுகிறது. எனினும், மற்ற சான்றுகள் ஏதும் இல்லாதநிலையில் அதிலுள்ளவற்றை முகமதிப்புக்காக மட்டுமே கருதலாம்.[18]

மேற்கோள்கள்
  1. கோர்பின், (1993) பக்.170
  2. கோர்பின்,(1993) பக். 174
  3. Cas Lek Cesk (1980). "The father of medicine, Avicenna, in our science and culture: Abu Ali ibn Sina (980-1037)", Becka J. 119 (1), p. 17-23.
  4. Medical Practitioners
  5. D. Craig Brater and Walter J. Daly (2000), "Clinical pharmacology in the Middle Ages: Principles that presage the 21st century", Clinical Pharmacology & Therapeutics 67 (5), p. 447-450 [448-449].
  6. Katharine Park (March 1990). "Avicenna in Renaissance Italy: The Canon and Medical Teaching in Italian Universities after 1500 by Nancy G. Siraisi", The Journal of Modern History 62 (1), p. 169-170.
    "Students of the history of medicine know him for his attempts to introduce systematic experimentation and quantification into the study of physiology".
  7. David W. Tschanz, MSPH, PhD (August 2003). "Arab Roots of European Medicine", Heart Views 4 (2).
  8. "Avicenna (Persian philosopher and scientist) - Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. பார்த்த நாள் 2012-01-07.
  9. Nasr, Seyyed Hossein (2007). "Avicenna". Encyclopædia Britannica Online. அணுகப்பட்டது 2007-11-05.
  10. Edwin Clarke, Charles Donald O'Malley (1996), மாந்தனின் மூளையும் தண்டுவடமும்: பழங்கால முதல் 20ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான வரலாற்று ஆய்வு, Norman Publishing, p. 20 (ISBN 0-930405-25-0).
  11. Iris Bruijn (2009), Ship's Surgeons of the Dutch East India Company: Commerce and the progress of medicine in the eighteenth century, Amsterdam University Press, p. 26 (ISBN 90-8728-051-3).
  12. "Avicenna 980-1037". Hcs.osu.edu. பார்த்த நாள் 2010-01-19.
  13. e.g. at the universities of Montpellier and Leuven (see "Medicine: an exhibition of books relating to medicine and surgery from the collection formed by J.K. Lilly". Indiana.edu. மூல முகவரியிலிருந்து 14 December 2009 அன்று பரணிடப்பட்டது. பார்த்த நாள் 2010-01-19.).
  14. https://ia700505.us.archive.org/8/items/AvicennasCanonOfMedicine/9670940-Canon-of-Medicine.pdf, Avicenna's Canon Of Medicine,by Cibeles Jolivette Gonzalez
  15. "Avicenna", in Encyclopædia Iranica, Online Version 2006". Iranica.com. பார்த்த நாள் 2010-01-19.
  16. "Major periods of Muslim education and learning". Encyclopædia Britannica Online. (2007). அணுகப்பட்டது 2007-12-16.
  17. Afary, Janet (2007). "Iran". Encyclopædia Britannica Online. அணுகப்பட்டது 2007-12-16.
  18. Encyclopædia Iranica, Avicenna biography

வெளி இணைப்புகள்
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.