அ. சீனிவாசன்

இரண்டாம் உலகப்போர் நடைபெற்ற பொழுது, 1943ஆம் ஆண்டில் பிரிட்டிசு இந்திய இராணுவத்தின் விமானப்படையில் அ. சீனிவாசன் சேர்ந்தார். அங்கு தகவல் தொடர்புப் பொறியியல் பயின்று பொறியாளராகப் பணியாற்றி னார்.[2] அப்பொழுது விடுதலைப் போராட்டத்தை ஆதரித்து விமானப்படையில் வேலை நிறுத்தத்தைத் தூண்டியதாக அவர் மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டது. அதன் விளைவாக 1947ஆம் ஆண்டில் அப்பணியிலிருந்து அவர் விலக்கப்பட்டார்.[3]

1980ஆம் ஆண்டுகளில் இந்தியப் பொதுவுடமைக் கட்சியின் நாளிதழான ஜனசக்தி, மாத இதழான மார்க்ஸிய ஒளி ஆகியவற்றின் ஆசிரியராகப் பணியாற்றி இருக்கிறார்.[2]

இளம் வயதிலேயே விடுதலைப் போராட்டத்தால் ஈர்க்கப்பட்டார். எனவே இந்திய தேசிய காங்கிரசுக் கட்சியில் இணைந்து அதன் போராட்டங்களில் கலந்துகொண்டார்.[1]

இந்திய தேசிய காங்கிரசில் இணைந்து பணியாற்றிய சோசலிசக் கொள்கையினரும் பொதுவுடமைக் கொள்கையினரும் இணைந்து செயப்பிரகாசு நாராயண் தலைமையில் காங்கிரசு சோசலிசக் கட்சி என்னும் அமைப்பை இந்திய தேசிய காங்கிரசுக் கட்சியின் உள்ளமைப்பாக 1937 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கி நடத்தினர். அ. சீனிவாசன் அக்கட்சியில் உறுப்பினராக இருந்தார்.[1]

ஈ. வெ. ராமசாமி பெரியார் காங்கிரசுக் கட்சியில் இருந்து விலகி சுயமரியாதை இயக்கம் என்னும் அமைப்பின் வழியாக மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பு, சாதி மறுப்பு, பெண் விடுதலை போன்றவற்றில் தீவிரமாகச் செயல்படுத்தி வந்தார். சிங்காரவேலர், ப. ஜீவானந்தம் உள்ளிட்ட பொதுவுடைமை இயக்கத் தோழர்கள் அவரோடு இணைந்து செயலாற்றினார். அவ்வியக்கத்தின் போக்கு அ. சீனிவாசனையும் கவர்ந்தது. எனவே அவ்வியக்கத்திலும் இணைந்து சிறிது காலம் பணியாற்றினார்.[1]

அ. சீனிவாசன் 1947 ஆம் ஆண்டு முதல் 1999 ஆம் ஆண்டு வரை இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சியில் வட்ட, மாவட்ட, மாநில, தேசியப் பொறுப்புகள் பலவற்றை வகித்தார். தமிழ் மாநில துணைச் செயலாளராகவும் தேசியக்குழு உறுப்பினராகவும் பணியாற்றினார். அக்காலத்தில் அமைப்பாக்கம், தொழிற்சங்கம், இதழ், பரப்புரை, வெளியீடு, கொள்கைக் கல்வி ஆகிய துறையில் பணியாற்றினார்.[4]

அ. சீனிவாசன் 1950 ஆம் ஆண்டுகளில் விருதுநகர் மாவட்டத்தில் உள்ள இராசபாளையம், சிவகாசி, சத்திரப்பட்டி, தளவாய்புரம், விருதுநகர், சாத்தூர், அருப்புக்கோட்டை, திருவில்லிபுத்தூர் ஆகிய பகுதிகளில் பஞ்சாலை, அச்சு, தீப்பெட்டி, கைத்தறி உள்ளிட்ட வெவ்வேறு தொழில்களில் ஈடுபட்ட தொழிலாளர்களைத் திரட்டி அவர்களுக்கென தனித்தனி தொழிற்சங்கங்களை அமைத்தார்.[2]

1966 ஆம் ஆண்டில் சென்னைக்கு வந்து அங்குள்ள துறைமுகம், ஆவடி, கல்பாக்கம் அணுமின் நிலையம் ஆகியவற்றில் பணியாற்றும் தொழிலாளர்களுக்கான தொழிற்சங்கங்களில் பல்வேறு பதவிகளை வகித்தார்.[2]

சென்னை தொழிலாளர் வாரியத்தில் தொழிலாளர் பிரதிநிதியாக இந்திய ஒன்றிய அரசால் நியமிக்கப்பட்டுப் பணியாற்றினார்.

உலகத் தொழிற்சங்க மாநாடு பல்கேரிய நாட்டின் தலைநகரான வார்னாவில் நடைபெற்ற பொழுது அ. சீனிவாசன் அதில் கலந்துகொண்டார்.

1957 ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற உள்ளாட்சித் தேர்தலில் இராசபாளையம் நகரமன்ற உறுப்பினர் பதவிக்குப் போட்டியிட்டு வென்றார்.

1984, 1991 ஆம் ஆண்டுகளில் நடந்த இந்திய நாடாளுமன்றத் தேர்தல்களில் இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சியின் சார்பில் சிவகாசி நாடாளு மன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டுத் தோல்வி அடைந்தார்.[2]

அ. சீனிவாசனுக்கும் இந்தியப் பொதுவுடைமைக் கட்சியின் செயற்குழுவிற்கும் 1999 ஆம் ஆண்டில் கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டது. எனவே சீனிவாசன் அக்கட்சியிலிருந்து விலகி 1999, செப்டம்பர் 6 ஆம் நாள் பாரதிய சனதா கட்சியில் சேர்ந்தார். அதன் மாநில இலக்கிய அணித் தலைவராகப் பணியாற்றினார்.[2]