பல்லவி

அலைபாயுதே ... என்று தொடங்கும் கீர்த்தனையில் முதல் இரண்டு வரிகள் பல்லவி ஆகும்.

பல்லவி

அலைபாயுதே... கண்ணா, என் மனம் அலைபாயுதே

ஆனந்த மோகன வேணுகானமதில்

அனுபல்லவி

நிலைபெயராது சிலைபோலவே நின்று

நேரமாவதறியாமலே மிக விநோதமாக முரளீதரா - என் மனம்

சரணம்

தெளிந்த நிலவு பட்டப்பகல் போல் எரியுதே திக்கை நோக்கி என் புருவம் நெரியுதே

கனிந்த உன் வேணுகானம் காற்றில் வருகுதே கண்கள் சொருகி ஒரு விதமாய் வருகுதே

கனித்த/ (கதித்த) மனத்தில் இருத்தி பதத்தை எனக்கு அளித்து மகிழ்த்தவா

ஒரு தனித்த வனத்தில் அணைத்து எனக்கு உணர்ச்சி கொடுத்து முகிழ்த்தவா

கனை கடல் அலையினில் கதிரவன் ஒளியென இணையிரு கழலெனக்(கு) அளித்தவா

கதறி மனமுருகி நான் அழைக்கவோ இதர மாதருடன் நீ களிக்கவோ

இது தகுமோ, இது முறையோ, இது தர்மம் தானோ?

குழலூதிடும் பொழுது ஆடிடும் குழைகள் போலவே மனது வேதனை மிகவொடு

• மம்மது, நா., தமிழிசைப் பேரகராதி, இன்னிசை அறக்கட்டளை, மதுரை, 2010.
• வில்லவராயர், மீரா., ஹிந்துஸ்தானி மேற்கத்திய இசை - ஓர் அறிமுகம், லங்கா புத்தகசாலை, யாழ்ப்பாணம், 2011 (மூன்றாம் பதிப்பு).
• செல்லத்துரை, பி. டி., தென்னக இசையியல், வைகறைப் பதிப்பகம், திண்டுக்கல், 2005 (ஐந்தாம் பதிப்பு).
• பக்கிரிசாமிபாரதி, கே. ஏ., இந்திய இசைக்கருவூலம், குசேலர் பதிப்பகம், சென்னை, 2006.

இராகம் தானம் பல்லவி