ஜனநாயக விடுதலைக் கட்சி (மலேசியா)

1990ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் தோல்வி அடைந்தாலும், 1991ஆம் ஆண்டில் பாரிசான் நேசனல் கூட்டணியில் ஓர் உறுப்புக் கட்சியாகச் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட்டது.[2] சபா மாநிலத்தில் சீனர்களை மட்டும் அடித்தளமாகக் கொண்டு இயங்கிய ஒரு கட்சி பாரிசான் நேசனல் கூட்டணியில் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுவது அதுவே முதல் முறை.

பி.பி.எஸ் எனும் ஐக்கிய சபா கட்சியை எதிர்த்துப் போராட, சபா மாநிலத்தில் அம்னோ களம் இறக்கப்பட்டதும் பெர்ஜாயா, ஐக்கிய சபா தேசிய அமைப்பு போன்ற கட்சிகள் கலைக்கப்பட்டன. அதன் பின்னர், அந்தக் கட்சிகள் அரசியல் அரங்கில் சுவடுகள் இல்லாமலேயே போய்விட்டன. ஜனநாயக விடுதலை கட்சி தப்பித்துக் கொண்டது.

பாரிசான் நேசனல் கூட்டணியில் சேர்ந்ததும், தேர்தலில் போட்டியிட ஜனநாயக விடுதலை கட்சிக்கு தெனோம், கூடாட், செம்புலான் ஆகிய மூன்று இடங்கள் கொடுக்கப்பட்டன. அவற்றுள் கூடாட் தொகுதியில் மட்டுமே அது வெற்றி பெற்றது. மற்ற இரு இடங்களில் பி.பி.எஸ் கட்சியிடம் தோல்வி அடைந்தது.

1994ஆம் ஆண்டு மாநிலத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் சபா மாநில அரசியலில் பெரும் திருப்பங்கள் ஏற்பட்டன. பல சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் கட்சி தாவல் செய்தனர். அதனால் பி.பி.எஸ் எனும் ஐக்கிய சபா கட்சி சரிந்து விழுந்தது. அம்னோ மாநில ஆட்சியைக் கைப்பற்றி மாநில அரசாங்கத்தை அமைத்தது. அப்போது அமைக்கப்பட்ட அமைச்சரவையில், ஜனநாயக விடுதலை கட்சியின் ஒரே சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்த கோங் ஹோங் மிங் என்பவரை மாநில அமைச்சரவையிலும் சேர்த்துக் கொண்டது.

1994ஆம் ஆண்டு ஜனநாயக விடுதலை கட்சியின் தலைவராக இருந்த சோங் கா கியாட் என்பவர் மலேசிய நாடாளுமன்றத்தின் மேலவை உறுப்பினராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டார். இந்தக் கட்டத்தில் கூடாட் தொகுதியின் சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்த கோங் ஹோங் மிங் என்பவருக்கும் தலைவராக இருந்த சோங் கா கியாட்டிற்கும் பிரச்னைகள் தலைதூக்கின.

அந்தப் பிரச்னைகளில் இருந்து சோங் கா கியாட் பின்வாங்க வேண்டிய நிலைமை ஏற்பட்டது. கோங் ஹோங் மிங் கட்சியில் இருந்து வெளியேறினார். தன்னுடைய மாநில அமைச்சர் பதவியையும் ராஜிநாமா செய்தார். சோங் கா கியாட், தன்னுடைய மாநில அளவிலான அரசியலில் இருந்து விடுபட்டு மலேசிய நடுவண் அரசாங்கத்தில் பிரதமர் துறை அமைச்சராகப் பொறுப்பு வகித்தார். 1995ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1999 ஆம் ஆண்டு வரை பிரதமர் துறையில் அமைச்சராக இருந்தார்.