പൂത്താങ്കീരി

മൈനയുടെ അത്രയും മാത്രം വലിപ്പമുള്ള ഒരു ചെറിയ കിളിയാണ് പൂത്താങ്കീരി. ഉണങ്ങിയ പൊടിമണ്ണിന്റേതുപോലുള്ള ഒരു മങ്ങിയ നിറമാണ് പുത്താങ്കീരികൾക്ക്. വാലിന്റേയും ചിറകുകളിലെ വലിയ തൂവലുകൾക്കും അല്പം ഇരുളിമ കൂടും. തലയുടെ മുകളിൽ നരച്ച തവിട്ടുനിറമോ മങ്ങിയ വെള്ളനിറമോ ആയിരിക്കും. കാലുകളും ചുണ്ടുകളും മഞ്ഞനിറത്തിലായിരിക്കും. വട്ടത്തിലുള്ള ചെറിയ ദുർബലമായ ചിറകുകളാണുള്ളത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഉയരത്തിൽ പറക്കുന്നത് അപൂർവ്വമായേ കാണാനാവൂ. കാലുകളും ദുർബലമാണ്. മണ്ണിലിറങ്ങി ചാടിച്ചാടിയായിരിക്കും നടക്കുന്നത്.

പൊന്തക്കാടുകളിലും ചപ്പുകളിലും ഒളിച്ചുകഴിയുന്ന ചെറുകീടങ്ങളും ഷഡ്‌പദങ്ങളുമാണ് പ്രധാന ഭക്ഷണം ചിലപ്പോൾ പഴങ്ങളും തിന്നുന്നു. ചീവീടുകൾ ഉള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ അവയെ ഭക്ഷിക്കാനായി പുത്താങ്കീരിയെ കാണാമെന്ന് ചിലർ പറയുന്നു. ഭക്ഷണശേഖരണത്തിനായി പ്രത്യേക പാതകൾ തിരഞ്ഞെടുക്കാറുണ്ടെന്നും സമയനിഷ്ഠപാലിക്കാറുണ്ടെന്നും വാദമുണ്ട്.

ഒരു സംഘത്തിൽ ഒരു ജോഡി ഇണമാത്രമേ പ്രജനനത്തിനു തയ്യാറാവൂ

ഒരു സംഘത്തിൽ ഒരു ജോഡി ഇണമാത്രമേ പ്രജനനത്തിനു തയ്യാറാവൂ. ഇവയെ കൂടുകെട്ടുന്നതിലും എല്ലാം മറ്റുസംഘാംഗങ്ങൾ സഹായിക്കുന്നു. പ്രത്യേക പ്രജനനകാലം ഇല്ലെങ്കിലും വേനൽകാലത്ത് കൂടുകൾ കൂടുതൽ കാണാം. പൊന്തയിലോ മറ്റോ നാരുകൾ കൊണ്ടാവും കൂടുണ്ടാക്കുക. കൂട്ടിൽ ഇലകൾ കൊണ്ട് നല്ലൊരു മെത്തയുണ്ടാക്കിയിരിക്കും. മൂന്നോനാലോ തിളങ്ങുന്ന മുട്ടകൾ ആണ് ഉണ്ടാവുക. മുട്ടവിരിയുന്നതുവരെ ഒരു കിളി കൂട്ടിൽ അടയിരിക്കുമ്പോൾ സംഘാംഗങ്ങൾ സമീപത്തു തന്നെയുണ്ടാവും. സംരക്ഷണം നൽകുന്നതും കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് തീറ്റകൊടുക്കുന്നതും അവയെ പറക്കാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നതുമെല്ലാം സംഘാംഗങ്ങൾ ഒന്നിച്ചാണ്. ഏതെങ്കിലും ശത്രുവിനെ കണ്ടെത്തിയാൽ സംഘം ഒന്നോടെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുകയും ശത്രുവിനെ ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എങ്കിലും ചെമ്പോത്ത് സാധാരണയായി പുത്താങ്കീരികളുടെ മുട്ടയേയും, കുഞ്ഞുങ്ങളേയും ഭക്ഷിക്കാറുണ്ട്. പേക്കുയിലാകട്ടെ പുത്താങ്കീരിയുടെ കൂട്ടിൽ മുട്ടയിട്ട് കടന്നുകളയുകയും ചെയ്യുന്നു.[7]