1943 வங்காளப் பஞ்சம்

1943 வங்காளப் பஞ்சம் (Bengal famine of 1943) என்பது 1943 இல் பிரித்தானிய இந்தியாவின் வங்காள மாகாணத்தைப் பாதித்த ஒரு பெரும் பஞ்சம். 20 முதல் 40 லட்சம் மக்கள் இப்பஞ்சத்தால் மாண்டனர். பஞ்சத்தின் காரணங்கள், அதனைக் காலனிய அரசு கையாண்ட முறை பற்றி உலக வரலாற்றாளர்களிடையே ஒருமித்த கருத்து இல்லை.

இரண்டாம் உலகப் போர்க் காலத்தில் இந்தியாவில் உணவுப் பொருள் பற்றாக்குறை நிலவியதாகப் பல வரலாற்றாளர்கள் கருதுகின்றனர். பருவ மழைப் பொய்ப்பு, பயிர் நோய்கள் போன்ற காரணங்களால் விளைச்சல் குறைந்தது. வங்காளத்தின், குறிப்பாக கொல்கத்தா நகரின் உணவுத் தேவைகள் பர்மாவிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட அரிசியால் பூர்த்தி செய்யப்பட்டன. 1942 இல் பர்மா மீது ஜப்பானியப் படைகள் படையெடுத்ததால், அங்கிருந்து அரிசி இறக்குமதி தடைபட்டது. மேலும் பர்மாவிலிருந்து வங்காளத்துக்கு தப்பி வந்த அகதிகளால் மக்கள் தொகையும் அதிகரித்தது. இரண்டாம் உலகப் போரில் ஈடுபட, இந்திய இராணுவத்தின் எண்ணிக்கை பலமும் வெகுவாகக் கூட்டப்பட்டிருந்தது. அரிசித் தேவை அதிகரித்தவுடன் பதுக்கலும் பரவலானது என்று பல வரலாற்றாளர்கள் கருதுகின்றனர். 1943 இல் கொல்கத்தாவில் மக்கள் உணவின்றி மடியத் தொடங்கினர். பட்டினிச் சாவுகளைத் தடுக்க அரசு போதுமான நடவடிக்கைகளை எடுக்கவில்லை என ஒரு சாரரும், வழக்கமாக பஞ்சங்களை எதிர்கொள்ள அரசு எடுக்கும் முடிவுகள் இப்பஞ்சத்தை சமாளிக்கப் போதுமானதாக இல்லை என ஒரு சாரரும் கருதுகின்றனர். 1944 இல் பஞ்சம் தீர்ந்த போது 20 முதல் 40 லட்சம் மக்கள் மாண்டிருந்தனர்.