பிரமலைக் கள்ளர்

1645, 1652, 1655 மற்றும் 1656 தேதியிட்ட செப்புத்தகடு கல்வெட்டுகளில் பிரமலைக் கள்ளர்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளது. இவற்றின் படி, திருமலை நாயக்கர் காலத்தில், இச்சமூகத்தின் உறுப்பினர்கள் கிராமங்களின் காவலர்களாக நியமிக்கப்பட்டனர். ஒரு கிராமத்திற்கு பொறுப்பான பிரமலைக் கள்ளர் குழு, அந்த கிராமத்தில் எந்தவொரு திருட்டுக்கும் ஈடுசெய்ய வேண்டியிருந்தது.[1]

திருமால் பின்ன தேவர் போன்ற பிரமலைக் கள்ளர் உள்ளூர் தலைவர்களும் பஞ்சாயத்துகளை ஏற்பாடு செய்து நீதித்துறை கடமைகளைச் செய்தனர். இது 1655 கல்வெட்டில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.[1][2]

நீதித்துறை மற்றும் காவல்துறை என ஒரு தனி அமைப்புடன், இவர்கள் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியில் சேர மறுத்துவிட்டனர். 1767 ஆம் ஆண்டில், ஒரே நாளில் சுமார் 5000 கள்ளர்கள், மதுரை மாவட்டத்தில் உள்ள மேலூர் அருகே வரி செலுத்த மறுத்தபோது, பிரிட்டிஷ் படைகளால் கொல்லப்பட்டனர்.[3]

பிரிட்டிஷ் ஆட்சி அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதோடு, நாயக்கர் வம்சத்தின் வீழ்ச்சியுடனும், பிரமலைக் கள்ளர்கள் காவலர்களாக தங்கள் வேலையையும் இழக்கத் தொடங்கினர். 1800-1801 ஆம் ஆண்டு தென்னிந்திய கிளர்ச்சியில் அவர்கள் பங்கேற்றனர், இதன் விளைவாக மதுரை மற்றும் அதை ஒட்டிய பகுதிகள் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் கீழ் வந்தன. கிளர்ச்சியடைந்த கள்ளர்கள் வரி செலுத்த மறுத்தபோது, ​​ஆங்கிலேயர்கள் காவல்காரர் முறையை ஒழித்தனர்.[4]

இதன் விளைவாக பிரமலைக் கள்ளர்கள் வறண்ட நில விவசாயத்தை நம்பி வறுமைக்கு தள்ளப்பட்டனர். இது ஆங்கிலேயர்களை தொடர்ந்து எதிர்க்கும் அதே வேளையில், கால்நடைகளையும், பொது திருடனையும் தப்பிப்பிழைக்க வழிவகுத்தது.[5] அதனால் இவர்களை குற்றப் பரம்பரை சட்டத்தின் கீழ் ஒரு சீர்மரபினராக வகைப்படுத்தப்பட்டனர்.[6][7]

இதனால் ஏப்ரல் 3, 1920 அன்று, பெருங்காமநல்லூர் கிராமத்தில் உள்ள பிரமலைக் கள்ளர்கள், இச்சட்டத்தை எதிர்த்து ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக போராடினர். இக்கிராமத்தில் ஒரு நினைவுத் தூண் சம்பவத்தின் போது சுட்டுக் கொல்லப்பட்ட 16 குடியிருப்பாளர்களைக் குறிப்பிடுகிறது.[8][9][10] இச்சட்டம் முதலில் 1871 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு, பின்னர் 1911 இல் திருத்தப்பட்ட இந்த சட்டம் 1948 இல் ரத்து செய்யப்பட்டது.[11]