கேம்பிரிட்ஜ் மூலதன சர்ச்சை

கேம்பிரிட்ஜ் மூலதன சர்ச்சை, சில நேரங்களில் "மூலதன சர்ச்சை" [1]அல்லது "இரண்டு கேம்பிரிட்ஜ் விவாதங்கள்" [2] என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது பொருளியலில், இரண்டு மாறுபட்ட கோட்பாடு மற்றும் கணித நிலைப்பாட்டின் ஆதரவாளர்களுக்கு இடையே ஏற்பட்ட ஒரு சர்ச்சை அல்லது வாதம் 1950 களில் தொடங்கிய 1960 வரையிலும் நீடித்திருந்தது. இந்த விவாதம் மூலதன பொருட்களின் தன்மை மற்றும் பாத்திரத்தைப் பற்றியது மற்றும் ஒட்டுமொத்த உற்பத்தி மற்றும் விநியோகம் குறித்த புதியசெந்நெறிப் பொருளியலின் பார்வையில் ஒரு விமர்சனமாகவும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.[3] இதன் பெயர், விவாதம் உருவான இடமான "கேம்பிரிட்ஜ்" பெயரால் அழைக்கப்படுகிறது. ஏனெனில் விவாதத்திற்கு காரணகர்த்தாவாக இருந்த பொருளியலாளர்களான ஜான் ராபின்சன் மற்றும் பியோரா சிரபா இங்கிலாந்தில் உள்ள கேம்பிரிட்ஜ் பல்கழைக்கழகத்திலும் மற்றும் கேம்பிரிட்ஜில் உள்ள மாசாச்சூசெட்ஸ் தொழில்நுட்ப கழகத்தின் பொருளியல் வல்லுனர்களான பாப் சாமுவல்சன் மற்றும் ராபர்ட் சோலோ ஆகியோரிடையே உருவான விவாதம்.

விவாதத்தில் பெரும்பகுதி கணிதமயமாக இருந்தது, சில முக்கிய கூறுகள் மதிப்பீட்டுச் சிக்கலின் பகுதியாக விளக்கப்படலாம். புதியசெந்நெறிப் பொருளியலில் மூலதனக் கோட்பாட்டின் விமர்சனத்தின் தொகுப்பு, வீழ்ச்சியிலிருந்து கோட்பாடு பாதிக்கப்படுவதாக கூறி முடிக்கப்படலாம்; குறிப்பாக, சமுதாயத்தால் ஒட்டுமொத்தமாக உற்பத்தி செய்ய மைக்ரோ-பொருளாதாரக் கருத்துகளை இந்தக் கோட்பாடு மூலம் விவரிக்க முடியாது.