அறம் பாடுதல்

சங்கப்பாடல்களில் அறம்பாடுதலைப்பற்றி ஏதும் வரவில்லை. ஆனால் புலவர்கள் ஒரு மன்னனை பாடாது விடுவதென்பது மாபெரும் தண்டனையாக கருதப்பட்டது. பெண்கொலை புரிந்த நன்னன் என்ற மன்னனை புலவர்கள் புறக்கணித்தமையால் அவன் தீராப்பழிக்கு ஆளானான் என்று புறநாநூறு பாடல்கள் சொல்கின்றன.

பின்னர் சமணத்தின் பாதிப்பால் அறம்பாடும் முறை உருவாகியிருக்கலாம். சமண முனிவர்கள் அவர்களை மீறி ஓர் அநீதி நிகழ்ந்தால் அந்த இடத்துக்குச் சென்று உண்ணாநோன்பிருந்து உயிர்விடுவார்கள். அஞ்சினான் புகலிடம் என்ற அமைப்பு சமணர்களுக்கு உரியது. சமண முனிவர்கள் எல்லை வகுத்து அமைத்த அந்த இடத்துக்குள் எவரும் எவரையும் கொல்லக்கூடாது. அப்படி கொல்லப்பட்டால் கொன்றவன் வாசலில் அனைத்து சமண முனிவர்களும் உயிர் துறப்பார்கள். அதன்பின் அந்த மன்னனும் மக்களால் வெறுக்கபடுவான். அதே மனநிலை அறம்பாடுவதில் காணக்கிடைக்கிறது.

தமிழ் மரபில் அறம்பாடுதலின் புகழ்பெற்ற கதை இரண்டாம் நந்திவர்ம பல்லவனைப் பற்றியது. இவன் தன் தாயாதிகளை வாரிசுப்போரில் அறமில்லாமல் கொன்றொழித்தான். தப்பி ஓடிய ஒரு தாயாதியின் வாரிசு தமிழ் கற்று வார்த்தைக்கு வார்த்தை அறம் வைத்து நந்திக் கலம்பகம் என்ற நூலை எழுதி அரங்கேற்றினான். அறச்சாபம் ஏற்ற நந்திவர்மன் சிதைகூட்டச்சொல்லி அதில் ஏறி உயிர்துறந்தான்.